Met Netflix, HBO Max, Disney Plus en nog een flink aantal andere streamingdiensten schieten nieuwe tv-series als paddenstoelen uit de grond. Maar hoe weet je wat je moet kijken, zeker met zo’n groot aanbod? Van het beantwoorden van deze vraag heeft Anke Meijer haar werk gemaakt. Met recensies in de VPRO-gids en NRC, maar ook met haar podcast Skip Intro, probeert zij mensen te gidsen door het gouden tijdperk van de televisie. “Ik zit eigenlijk nooit meer ‘s avonds ontspannend op de bank.”

Het klinkt als een heel leuk beroep, serierecensent. Hoe word je dat?

“Een beetje per toeval, eigenlijk. Ik keek altijd al veel series, maar series werden nooit echt als kunst gezien. Pas 15 jaar geleden kwamen er steeds meer series die echt de moeite waard waren, en in die tijd ging ik er al een beetje over schrijven. NRC, waar ik voor werkte, kreeg daar destijds ook interesse in. Toen ik verhuisde naar New York had ik daar een contact bij HBO, en die nodigde me uit om aan te schuiven bij de interviews voor Boardwalk Empire, wat ik toen kon verkopen aan de VPRO-gids. Zo rolde ik er een beetje in. En omdat je in New York ook gewoon eigenlijk overal een tv-set of een filmset hebt, liggen verhalen daar over series bijna voor de oprapen. In New York zelf heb ik wel nog heel veel andere dingen geschreven, want je moet je huur ook betalen. Maar toen we terugkwamen ben ik eigenlijk vrij snel echt alleen nog maar over series gaan schrijven.”

Hoe ziet tegenwoordig een week van jou eruit?

“Op dit moment maak ik op maandag altijd een recap podcast, over The White Lotus. Dan heb ik meestal ook op diezelfde dag wel een artikel dat ik moet schrijven. Dus dat zijn drukke dagen. Eén keer in de twee weken op donderdag maak ik mijn nieuwsbrief, en ook iedere week op donderdag heb ik de opnames van de reguliere Skip Intro. Tussendoor ben ik de hele tijd aan het schrijven en kijken. Ik zit eigenlijk nooit meer ‘s avonds ontspannend op de bank. Het is van je hobby je werk maken, dat doen heel veel journalisten. Maar het is wel zo dat je op een gegeven moment op de bank zit en denkt: ik had eigenlijk wel zin om vanavond iets te kijken zonder dat ik er aantekeningen bij hoefde te maken, of bij op hoefde te letten. Dat gebeurt helaas zelden.”

Je hebt in NRC zeven elementen beschreven die een serie goed maken, namelijk intro, openingsscène, locatie, casting, geluid, script en einde. Welke is daarvan volgens jou het belangrijkst?

“Het valt of staat gewoon bij het script. Als het script niet goed is, als de dialogen niet lekker lopen, dan kan een acteur nog zo goed zijn, dan kan het er nog zo mooi uitzien en dan kan er nog een miljoenenbudget achter zitten. Dat maakt niet uit. Want als het script niet goed is, dan werkt het gewoon niet en dat merk je ook meteen als kijker. Het is de basis en als de basis niet goed is, dan is de rest dat ook niet, dan staat het niet stevig.”

Wanneer stelt een serie jou echt teleur?

“Als het hele goede mensen achter de schermen heeft, goede mensen voor de camera, en het gewoon niet kan waarmaken. Dan ben ik echt teleurgesteld. Ik heb niet bij alle series hoge verwachtingen, dus als je iets gaat kijken en het is niet goed, dan ben ik niet meteen teleurgesteld. Maar zo’n serie als recentelijk Zero Day bijvoorbeeld, met een fantastische cast, en ook schrijvers en een regisseur die allemaal hele toffe dingen eerder hebben gedaan. Als dat dan zo slecht is, ja dan kan ik daar wel boos om worden. Ook omdat ik mijn tijd verspil met iets wat gewoon niet goed is.”

Zero Day is een van de weinige series die jij minder dan drie bollen hebt gegeven in NRC. Ben je doorgaans een heel positief persoon of weet je gewoon de goede series uit te kiezen?

(Lachend) “Nee, ik denk dat het over het algemeen zo is dat de opdrachtgevers, de kranten en tijdschriften, niet per se ruimte willen geven aan series die niet goed zijn. Ze willen liever gidsend zijn en mensen helpen om leuke series te vinden. Maar er zijn een aantal series die natuurlijk wel besproken moeten worden, omdat mensen dat sowieso in hun aanbevelingen gaan zien. Zoals een Zero Day, vanwege Robert De Niro. Dat zijn de series waar je dan wel een recensie over moet schrijven. En in dit geval was het gewoon ook heel erg slecht. Dus werden dat twee bollen.”

Anke Meijer: “Soms moet je ook de dingen vragen die belangrijk zijn.” (Beeld: Haye Frings)

Merk je die gidsende rol ook in je dagelijks leven?

“Zeker als ik nieuwe mensen ontmoet en vertel wat ik doe, krijg ik altijd de vraag ‘welke serie moet ik kijken?’ Dat is altijd onmogelijk om te beantwoorden omdat mensen niet allemaal van dezelfde dingen houden. Dus soms moet je ook even vragen, waar hou je van? Wat is je lievelingsserie? En dan kun je een wat meer passende tip geven. Maar ze willen altijd tips. Of mij vertellen wat ze zelf hebben gezien en aan mij vragen wat ik van die serie vind. En als ik zeg dat ik dat niet zo goed vond, dan zeggen ze waarom het wel goed was, wat ik wel snap. Het is heel laagdrempelig om een mening over series te hebben. Want we kijken ze allemaal. En we hebben allemaal het idee dat we weten of ze goed zijn of niet.”

Er wordt gewerkt aan een nieuwe Harry Potterserie. Wat vind je daarvan?

“Ja, ik zie daar een beetje tegenop. Toen het werd aangekondigd, had ik eigenlijk besloten dat ik het ging boycotten. Ik heb vroeger met heel veel plezier de Harry Potterboeken gelezen en ik vond J.K. Rowling ook inspirerend in hoe ze als alleenstaande moeder dit verhaal bedacht. Maar nu is ze iemand die heel veel hele nare dingen gezegd heeft over trans mensen en hun gemeenschap, dingen die ook compleet niet waar zijn. Ze heeft met haar enorme platform heel veel haat de wereld in gebracht. Ik zal ook nooit meer iets nieuws van Harry Potter kopen, omdat ik haar geen geld meer wil geven. En dat geldt ook eigenlijk voor deze serie. Ik wil hier eigenlijk niet naar kijken. Maar ik weet niet… Ik baal heel erg, want de makers zijn heel tof en ze zullen ook hele toffe acteurs aantrekken.”

“Ik was in Londen bij de HBO-presentatie van de nieuwe series van dit jaar. Toen zaten de makers van de nieuwe Harry Potterserie daar ook en ze waren heel enthousiast. Het was echt een heel leuk gesprek, waardoor ik serieus ook best wel een beetje zin kreeg om te zien wat zij gingen doen. Omdat ik echt denk dat ze iets heel tofs gaan maken. Maar het zit mij heel erg dwars en zo heb ik na afloop bij de Q&A ook aan de CEO van HBO gevraagd: ‘denk je niet dat er toch wel best wat mensen zijn die het vervelend vinden dat J.K. Rowling betrokken is bij de serie als uitvoerend producent?’. Hij was er heel kort en direct over: hij zag geen problemen. Ik heb een paar keer doorgevraagd, wat hij volgens mij niet heel prettig vond, en zijn antwoord veranderde niet. Wie weet heb ik daardoor mijn goede verhoudingen met HBO een beetje verpest. Maar ja, soms moet je ook de dingen vragen die belangrijk zijn.”

Er is de laatste jaren veel veranderd binnen de tv-wereld, met name het streamingmodel. Weinig afleveringen per seizoen vergeleken met eerst, en weinig seizoenen in bepaalde tijd. Hoe kijk je daar tegenaan?

“Ik denk dat het allemaal in golfbewegingen gaat. Toen in 2013 Netflix in Nederland gelanceerd werd, vonden we het super tof dat we alles konden bingen. Maar ik denk ook dat er afgelopen jaren is gebleken dat we het model waarbij series wekelijks uitkomen en waarbij ieder jaar een nieuw seizoen uitkomt, fijn vinden. Want dat is ook iets wat we verloren hebben met de opkomst van de streamingdiensten. Opeens komen series inderdaad niet meer ieder jaar standaard in september uit, maar gaan er zomaar twee, drie jaar voorbij. Ook is het aantal afleveringen van het seizoen van 22 naar 8 teruggebracht ongeveer, gemiddeld. En ik denk wel dat we nu zo’n tien jaar later wel merken dat we het ook fijn vinden om ieder jaar ergens terug te kunnen keren. De personages uit televisieseries worden altijd een beetje vrienden, mensen bij wie je bij wijze van spreken op bezoek gaat. Het is soms heel leuk om er doorheen te jagen, maar ook om gewoon iedere week weer eventjes naar je vrienden te kijken.”