Ze is nog maar net begonnen in het vak, maar Sanne Wolters (33), sinds kort economieredacteur bij het Algemeen Dagblad, heeft al haar eigen boek gepubliceerd. Als groentje in het journalistieke vak heeft ze een frisse blik, maar ze heeft ook haar plek moeten verdienen. Ik sprak Wolters over haar zelfverzekerdheid, het proberen van nieuwe dingen en de moderne journalistiek. “Nieuw zijn in het vak hoeft geen belemmering te zijn.”
“Ik vond mijn eerste interview heel spannend”, vertelt Sanne Wolters, terwijl ik bij haar aanschuif voor mijn eerste interview. Sanne Wolters is nu bijna een jaar verslaggever voor de economieredactie van het Algemeen Dagblad en heeft daarvoor als freelancer voor verschillende redacties geschreven. Wolters is 33 jaar en staat nog aan het begin van haar carrière. Haar portefeuille bestond voorheen vooral uit lezersgerichte onderwerpen, dus het was een ‘switch’ om over economie te schrijven. “Economie kan een nogal abstract onderwerp zijn, maar ik zag ook kansen om het onderwerp naar mijn hand te zetten. Ik wilde die uitdaging graag aangaan.”
Meters maken
Van jongs af aan was Wolters al veel bezig met journalistiek. Als kind gaf haar moeder haar regelmatig een krant. “Ik begon met de kleine blokjes en ging steeds grotere artikelen lezen. Als ik het nieuws niet interessant had gevonden, was ik wel gaan gamen.” Maar het echte vak leer je niet uit theorie en in de schoolbanken, vindt Wolters. “Je moet meters maken op een echte redactie.” En daar begon Wolters dan ook vroeg mee. Tijdens haar studie Nederlands had ze een bijbaan bij een boekenkrant, waarvoor ze haar favoriete schrijvers interviewde.
Tien jaar later durft Wolters te zeggen dat ze niet meer nieuw is in het vak. “Het duurt een paar jaar voordat je een ‘neusje’ krijgt voor het nieuws. Ik heb nu het gevoel dat ik de basis goed in de vingers heb. In interviewen ben ik goed en het schrijven gaat me makkelijk af.” Wolters benadrukt dat “nieuw” zijn geen belemmering hoeft te zijn. “Je wordt serieus genomen als je goed werk aflevert. Ook als jonge journalist heb je goede ideeën en als je jouw krachten kent, moet je daarin geloven.”
Sanne Wolters op de redactie van het Algemeen Dagblad, met in de achtergrond allerlei mogelijke paden die haar carrière nog zou kunnen inslaan. Beeld: Merel Reiniers
Jij bent niet alleen jong, maar ook een vrouw. Wordt er wel eens op je neergekeken?
“Je wordt als vrouw minder serieus genomen. Ik heb zeker wel eens gemerkt dat ze dachten: ‘dat jonge ding, dat weet nog niks.’ Ik wil niet generaliseren, maar je moet als vrouw vaak harder werken dan een man. Mannen hebben een soort natuurlijke ‘bluf’ in zich. Wij vrouwen scheppen niet graag op over onszelf, terwijl je in dit vak wel echt je mannetje moet kunnen staan.” Wolters ziet dat er twee kampen zijn binnen de journalistiek: de haantjes en de observeerders. “De haantjes klimmen wel sneller, ja. Die vinden het niet erg wat mensen van ze vinden of als mensen boos worden. Maar je hebt de observeerders ook nodig.” Het is duidelijk dat Wolters zichzelf niet als een ‘haantje’ ziet, al geeft ze toe zelf wel eens haar charmes in de strijd te gooien bij een interview. “Maar je hebt je vrouwelijkheid helemaal niet nodig om een goede journalist te zijn. Als je goed werk aflevert, ben je dat al.”
“We romantiseren de papieren krant te erg.”
Dat ze nog jong is, ziet Wolters alleen maar als een voordeel. “Ik kom uit het digitale tijdperk en dat is de toekomst, dus daarmee heb ik een streepje voor.” Ze ziet dat haar oudere collega’s ‘slomer’ zijn met computers en niet digital first denken. Zij schrijven een artikel voor de papieren krant, terwijl Wolters eerder aan het online publiek denkt. “Als je op de voorpagina van de papieren krant staat, heb je het gemaakt. Gek toch? Online hebben we veel meer lezers. We romantiseren de krant te erg. Die gaan uiteindelijk ophouden met bestaan, dat gaan wij nog meemaken.”
Is het dan anders om journalist te zijn in dit digitale tijdperk?
“Het is veel moeilijker om nu journalist te zijn. Niet alleen door de overvloed aan informatie, maar ook doordat mensen hun eigen onderzoek doen en je tegenspreken. We krijgen vaak mailtjes van lezers die denken dat ze het beter weten. Juist daarom zijn journalisten hard nodig. Wij zijn degene die de voor- en tegenargumenten bij elkaar zetten, de juiste bronnen bevragen en het gehele beeld kunnen neerzetten. Het doel is natuurlijk het geven van informatie, zodat de lezer zelf een mening kan vormen, in plaats van dat ze een voorgevormde mening opgelegd krijgen van een random online gebruiker.”
Die overvloed aan informatie brengt ook druk met zich mee: “Er wordt wel verwacht dat je van alles op de hoogte bent. Als iemand bij de vergadering een onderwerp aansnijdt waar ik niet van op de hoogte was, voel ik me een sukkel. Je bent als journalist een generalist, dus je moet overal wat van weten. Maar wat ook zo is, als je de lezer echt wil helpen, moet je zorgen dat je een expert wordt in jouw onderwerp. Dat maakt het zo dubbel. Het is belangrijk dat je uitzoekt waar je interesses liggen en je daarin te verdiepen.”
Sanne en de mannen
Wolters’ interesses lagen zo ook in het schrijven van een boek. “Dat idee had ik altijd al, dus waarom zou ik daarmee wachten?”. In haar autobiografie ‘Sanne en de Mannen’ schrijft Wolters over haar datingleven. Ik vroeg haar of het invloed heeft op haar carrière, om haar persoonlijke verhalen te publiceren. Wolters vertelt dat een collega wel eens aan haar heeft gevraagd of ze niet bang is dat mensen anders over haar gaan denken. “Dat is juist precies waarom mijn boek er moest komen. Waarom zou mijn wilde datingleven iets zeggen over mij als vrouw? En waarom zouden mijn persoonlijke verhalen iets zeggen over hoe ik mijn werk kan doen?”
Wolters vindt dan ook dat journalisten helemaal niet gesloten en puur objectief naar buiten hoeven te zijn. “Ik ben journalist maar ik ben ook een persoon. Wat ik doe in mijn privéleven heeft geen invloed op mijn werk. Ik weet zelf dat ik de juiste keuzes maak en zorg dat ik niet gekleurd te werk ga. Ik vind het juist leuk als mensen een beeld hebben bij wie ik ben.”
“Je hoeft niet direct de beste journalist van Nederland te worden.”
Uniek
Haar zelfverzekerdheid, frisse blik en proactiviteit zorgen ervoor dat Wolters haar krachten kent en haar eigen ding durft te doen, ook op de economieredactie. “Ik ben de enige vrouw op de redactie en heb daardoor echt een andere blik. Ik kan unieke artikelen schrijven over onderwerpen die de mannen liever links laten liggen. Ik kies de onderwerpen die ik interessant vind en zet ze naar mijn hand. Ik werk met veel plezier op de economieredactie, er is nog veel te leren en ben voorlopig van plan daar te blijven.” Over het stellen van een specifiek doel is Wolters sceptisch: “Vaak loopt het leven toch weer anders.” Op den duur zou Wolters graag terechtkomen op de onderzoeksredactie. “Maar je hoeft niet direct de beste journalist van Nederland te worden, dat komt nog wel en je krijgt je kansen. Ik zorg gewoon dat ik mijn werk goed doe en dat wordt gezien, dan wordt het vanzelf beloond.”
