Zelf had ze het misschien niet verwacht, maar Anna van den Breemer (38) werkt alweer dertien jaar als journalist voor de Volkskrant. Gedreven door haar onverzadigbare nieuwsgierigheid, voorziet ze haar lezers van praktische adviezen over alledaagse kwesties. Hiermee brengt ze een verfrissende balans in het soms zware nieuwslandschap. ‘Ik probeer altijd een lichte toon te behouden.’

Tijdens haar middelbareschooltijd wist Van den Breemer al wat ze wilde: haar nieuwsgierigheid naar de wereld combineren met haar passie voor schrijven. ‘Als journalist mag je ongelooflijk nieuwsgierig zijn. Je kunt iedereen met al je vragen opbellen en het leuke is dat mensen bereid zijn om antwoord te geven. En die antwoorden mag je ook nog eens mooi opschrijven. Dat leek me geweldig om te doen.’

Haar toegewijde inzet als jonge stagiair bij de Volkskrant opende onverwachte deuren. Van den Breemer mocht haar stage verlengen, een kans die ze met beide handen aangreep. ‘Toen een collega met zwangerschapsverlof ging, kon ik nog eens drie extra maanden bij de krant blijven. Zo rolde ik er eigenlijk in.’, vertelt ze. Uiteindelijk werd Van den Breemer een vast contract aangeboden. ‘Ik had nooit verwacht dat ik nu zo’n solide carrière bij de krant zou hebben.’, geeft ze toe. ‘Tijdens mijn studie werd ons verteld dat we het krijgen van een vaste baan wel konden vergeten.’

Van frustraties tot rubriek

Inmiddels heeft de doorgewinterde Volkskrant-journalist haar eigen rubriek, waarin ze wekelijks een opvoedkwestie behandelt. Haar interesse voor dit onderwerp komt voort uit haar eigen frustraties als ouder. Na de geboorte van haar zoon besefte ze dat de dagelijkse zorg voor haar twee jonge kinderen geen eenvoudige taak was. ‘Ik vroeg me af waarom de Volkskrant geen aandacht besteedde aan opvoeding, terwijl talloze ouders tegen vergelijkbare problemen aanlopen.’ In samenwerking met de toenmalige chef ontstond een online rubriek die al snel een prominente plek verwierf in de gedrukte krant.

Bron van inspiratie

Wat betreft het behouden van inspiratie, ervaart Van den Breemer niet dat de onderwerpen opdrogen. Zelfs na vijf jaar lang schrijven over ouderschap heeft ze nooit gedacht: ‘Misschien is het tijd om te stoppen, want ik heb alles al behandeld.’ Ze benadrukt het belang van haar persoonlijke ervaringen als een voortdurende bron van journalistieke ideeën. ‘Ik put constant uit mijn eigen leven en dat van de mensen om me heen. Wat houdt hen bezig? Waar worstelen ze mee? Deze observaties vertaal ik naar relevante journalistieke vragen, wat doorgaans leidt tot meer betrokkenheid van lezers.’ 

Praktische adviezen

Dat haar rubriek in de smaak valt, bewijzen de vele reacties die Van den Breemer ontvangt. Wat opvalt, is dat deze vooral afkomstig zijn van grootouders die zich bezorgd tonen over hun kleinkinderen. Zo herinnert ze zich een ongeruste opa die zich afvroeg hoe hij zijn verlegen kleinzoon het beste kon ondersteunen. Ook grootouders met meer traditionele opvattingen over opvoeding benaderen de journalist met hun bedenkingen. Ze zetten vraagtekens bij de hedendaagse opvoedingsmethoden en beschouwen deze als te meegaand. ‘De contrasten tussen oude en nieuwe opvoedstijlen leveren een schat aan vragen op.’

Anna van den Breemer op het terras in haar woonplaats Deventer. Foto: Isa de Wijs

Maar is het wel de taak van een journalist om praktische adviezen te bieden? Van den Breemer reageert bedachtzaam: ‘Nooit op een belerende manier, en zeker niet met een opgeheven vingertje. Toch geloof ik dat onze lezers echt baat hebben bij dergelijk advies.’ Binnen de redactie van de krant merkt ze ook een groeiende behoefte aan onderwerpen die nauw aansluiten bij het dagelijkse leven van de lezers. Ze streeft ernaar om deze onderwerpen op een weloverwogen en betrouwbare manier te presenteren, vooral gezien de wildgroei aan ongefundeerde adviezen op sociale media. ‘Tegenwoordig lijkt iedereen van alles te beweren. Op sociale media vliegen de adviezen je om de oren. Maar ik vraag me steeds af: waarop zijn deze uitspraken gebaseerd?’

Balans in het nieuws

Betrouwbare journalistiek speelt volgens Van den Breemer ook een belangrijke rol in het bedienen van een toenemend aantal mensen dat het ‘harde nieuws’ niet meer kan verdragen, ‘nieuwsmijders’ genoemd. ‘Dit is een uitdaging waar niet alleen de Volkskrant, maar de hele nieuwsindustrie wereldwijd mee te maken heeft. We lopen als krant het risico deze lezers volledig kwijt te raken, tenzij we hen nog steeds kunnen interesseren met waardevolle informatie over onderwerpen die weliswaar lichter van aard zijn, maar wel zorgvuldig zijn onderzocht.’ Op deze manier biedt Van den Breemer haar lezers een welkome afwisseling van het zware nieuws dat vaak de krantenkoppen domineert. Ze benadrukt: ‘Het draait om balans; je kunt niet de hele dag door alleen maar beladen nieuws consumeren. Af en toe wat lichtere inhoud kan verademend zijn.’