Ik was laatst op een familiefeest waar mijn tante vroeg: ‘Hoe gaat het met je studie? Zeker druk?’ Een diepgewortelde neiging bevestigend te antwoorden kwam boven, maar ik zei zomaar iets anders: ‘Nee, dat valt wel mee.’ Met grote ogen keek mijn tante me aan. ‘Is dit mijn nichtje? Een luie twintiger in onze familie?’ Toch hield ze vol, ik móét toch wel druk zijn? ‘Moet je geen paper schrijven of tentamens leren?’ ‘Jawel’, zei ik, ‘Dat wel.’ Ze keek verbijsterd; ons gesprek was afgelopen.
….
Lees verder bij De Volkskrant