Zijn chef verklaarde hem voor gek toen Beijen een maand lang vast voedsel afzweerde en alleen nog maar op alle voedingsstoffen bevattende shakes leefde. Dit deed hij voor zijn artikel genaamd Slappe Hap, dat hij schreef voor het populairwetenschappelijk maandblad Quest. “Zeg Frank, even zonder dollen, jij eet er toch wel gewoon naast?” Maar Beijen nam zijn onderzoek erg serieus en dat leverde hem materiaal voor het best gelezen artikel op online nieuwskiosk Blendle. Ook de Linda, het Parool en BNR Nieuwsradio besteedden aandacht aan zijn experiment. Wie is de man achter dit succesvolle artikel?

Frank Beijen (33) begint te grijnzen als het over zijn artikel Slappe Hap gaat. “Of ik wist dat het een hit ging worden? Ja. Artikelen over voeding zijn erg populair op Blendle. Ook wist ik dat het goed zou scoren vanwege de duur van het experiment. In eerste instantie zou ik een week lang op alleen shakes leven, maar dat is niet zo bijzonder. Het is nog te overzien wanneer je een week een gewoonte uit je leven veranderd. Mijn chef wilde dat ik het een maand deed. Ik besloot er dan maar voor te gaan: dan ging ik het ook echt een maand doen! Zonder valsspelen! Een maand zegt ook meer: ik voelde me fysiek goed, maar ik miste de sociale kant van samen eten en ik miste het bijten en kauwen. Bij alleen een weekje niet eten zou dit niet zo heftig zijn. Dat vond ik interessant, zo liet ik zien dat je buik vullen niet de enige functie van eten is.” Ook binnen de redactie was er bewondering voor Frank zijn toewijding. “Toen ik ongeveer twee weken bezig was met het experiment kwam mijn chef naar me toe. Hij was erg verbaasd om te horen dat ik echt alleen maar shakes dronk en geen hap vast voedsel aan mijn dieet toevoegde.”

Ook andere artikelen die hij voor Quest schreef kende dezelfde formule als dit artikel. “We stellen vragen waar bijna iedereen een antwoord op wil hebben. Natuurlijk is het ook belangrijk dat artikelen zo geschreven worden dat de informatie blijft hangen”. Hij pakt de meest recent verschenen Quest erbij. “Neem nou mijn artikel Vals Alarm. Hier schrijf ik over waarom mensen bang zijn voor ongevaarlijke dingen. Ik begin relatief saai met evolutionaire feiten over waarom sommige mensen bijvoorbeeld bang zijn voor spinnen. Mijn stuk eindigt met hoe baby’s aangeleerd krijgen dat sigaretten gevaarlijk zijn. Dit doordat ze elke keer een harde klap horen wanneer ze een sigaret aanraken. Dat einde is onverwacht en blijft hangen.” Dan bladert hij verder naar een artikel dat hij schreef genaamd Leve de smartphone. “Of neem dit artikel. Overal lees of hoor je veel redenen waarom smartphones slecht zijn. Bijna iedereen heeft zo een ding, dan moeten er toch ook goede redenen aan verbonden zijn. Het tegendraadse, dat vinden mensen leuk om te lezen en is interessant om over te schrijven.”

Dat Frank zichzelf nu dankzij zijn werk voor Quest als een echte wetenschapsjournalist beschouwt is niet altijd zo geweest. Als jongen wilde Beijen sportjournalist worden. “Net als elke mislukte profvoetballer wilde ik eigenlijk voetbalverslaggever worden, maar over voetbal schrijven is op den duur best saai. Een Nederlandse club komt een keer ver in Europa, verkoopt zijn  spelers en begint weer helemaal opnieuw. Er komt weinig diepgang bij kijken.” Deze diepgang vond hij wel toen hij tijdens zijn bachelor Nederlands ging werken bij BNR Nieuwsradio. Hier kwam hij toevallig terecht via Marten Blankesteijn, een van de latere oprichters van Blendle. Bij BNR kon hij dieper ingaan op het achtergrond verhaal achter nieuws en werd hij geïntroduceerd in de wereld van het harde nieuws. Hij behandelde onderwerpen als economie. Ondanks dat hij daar geen achtergrond in had kon hij daar dankzij zijn brede interesses makkelijk over praten. Toch vond hij niet elk onderwerp dat hij behandelde even leuk. Zo had hij ook een wekelijks programma genaamd BNR Leiderschap. “Dat vond ik niet interessant. Na een paar afleveringen hadden we de belangrijkste onderwerpen wel gehad. Ze hadden niemand anders die het wilde doen, dus toen heb ik gezegd dat ik het zou doen tot ze iemand anders gevonden hadden.”

Dat was niet het enige wat hem stoorde aan werken voor de radio. Hij had ook het gevoel dat hij te weinig zelf de regie in handen had. Toen hij de overstap maakte naar het Leidsch Dagblad voelde hij meer vrijheid, al waren er in het begin wat twijfels. “Natuurlijk heb ik wel even getwijfeld of ik de overstap ging maken. Bij een regionale krant kan je veel doen, maar toch ben je ook bang dat je over zaken moet schrijven zoals hondenpoep op de stoep.” Uiteindelijk was hij blij dat hij het risico had genomen. Niet alleen kon hij daardoor terug verhuizen naar de stad waarin hij was opgegroeid, ook schreef hij voor de krant de artikelen waar hij het meest trots op is. “Ondanks dat Slappe Hap misschien mijn meest succesvolle artikel is, is het niet het artikel waar ik perse het meest trots op ben. De populariteit voor dat artikel is een beetje uit zichzelf gaan rollen. Voor het Leidsch Dagblad heb ik artikelen geschreven die er uiteindelijk voor zorgde dat er kamer vragen gesteld werden. Zo heb ik een stuk geschreven over de ontslagconstructie van rector magnificus Paul Van der Heijden van de universiteit Leiden. Hij zou tijdens zijn sabbatical meer verdienen dan hij eigenlijk zou moeten krijgen.  Als je zo een artikel hebt uitgebracht dan heb je het gevoel dat je het maatschappelijk belang gediend hebt.”

Van radio naar krant naar tijdschrift. Het lijkt niet op elkaar aan te sluiten, maar toch hebben deze verschillende media voor een rode draad in Beijen zijn carrière gezorgd. Bij BNR leerde Beijen de wereld van het harde en snelle nieuws maken. Dit kon hij met meer vrijheid toepassen bij het Leidsch Dagblad, waar snel nieuws ook voorop staat. Voor de regionale krant schreef hij ook artikelen over wetenschap hij weer kon gebruiken bij zijn sollicitatie voor Quest, waar hij zijn plek helemaal gevonden heeft. Op korte termijn heeft hij dan ook geen plannen om door te groeien binnen Quest. “Ambitie om eindredacteur te worden heb ik op dit moment niet. Ik bemoei me eigenlijk al veel met de eindredactie. Ik denk dat ik nooit een boek zou schrijven. Dan zou ik me te lang op hetzelfde onderwerp moeten focussen. De mate waarin ik me in onderwerpen kan verdiepen vind ik nu fijn.” En zeg nou zelf, een jaar op shakes leven om er vervolgens een boek over te schrijven is misschien ook wel wat te gek.

dav