Het is een vraag die iedere jongvolwassene op een zeker moment moet beantwoorden: Welk carrièrepad ga ik kiezen? Anita Sara Nederlof had er als jonge vrouw uiteenlopende ideeën over. Waar ze in 2009 nog actrice was in een succesvolle paardenserie van Studio 100, gaat er tegenwoordig geen week voorbij zonder dat Nederlof in duizenden Nederlandse huiskamers te zien is als RTL Nieuws-presentatrice.

Eén ding staat vast: Optreden en verhalen vertellen is Nederlof op het lijf geschreven. Als kind was ze solozangeres in het Kinderen voor Kinderen-koor, als jongvolwassene volgde ze een musicalopleiding en speelde ze hoofdrollen in de populaire jeugdprogramma’s Amika en XMIX. Toen ze begin twintig was, verruilde ze fictie voor verhalen over de realiteit. Nederlof begon in 2010 met een opleiding Journalistiek aan de Hogeschool Windesheim, werd vervolgens verslaggever en presentatrice bij RTV Utrecht en volgde in 2020 Merel Westrik op als nieuwslezeres bij RTL. 

Nederlofs carrièreverloop verraadt echter ook wat in haar jonge leven minder vast stond: Welke verhalen ze wilde vertellen, en hoe. Kinderentertainment staat inhoudelijk mijlenver weg van de harde nieuwsfeiten die ze als nieuwslezeres deelt. 

Ze is niet de enige die als jongvolwassene haar carrièreplannen bijstelde. Zo’n 17% van de studenten wisselt tussentijds van studie en 59% van de studenten gaat na hun studie in een andere sector werken dan waar ze voor opgeleid zijn. Nederlof is inmiddels het studentschap voorbij en kan terugkijken op een succesvolle startfase van haar carrière. Hoe baande zij zich een weg door haar wereld vol mogelijkheden?

U bent na het behalen van uw middelbare schooldiploma begonnen met een musicalopleiding aan de Dutch Academy of Performing Arts (DAPA), maar hebt de musicalwereld vrij snel achter u gelaten; U ging aan de slag als professioneel actrice bij Amika en XMIX. Hoe kwam u tot de keuze om een musicalopleiding te gaan doen, en wat maakte dat u uiteindelijk niet in de musicalwereld doorging? 

Ik was van jongs af aan al gek op zingen, dansen en acteren en wilde daarin doorgroeien. Een musicalopleiding sloot goed aan op dat verlangen. Maar de musicalwereld bleek hard en competitief. Soms danste je uren achter elkaar en dan nog kon je hevige kritiek krijgen als je na een tijd wat afzwakte. Dat viel zwaar. Aan het eind van de dag kwam mijn moeder me dan ophalen bij het station en schrok ze helemaal van me: ‘Wat zie je er wit en mager uit!’. 

Bovendien kwam ik tijdens de opleiding tot een nieuw inzicht: Bij de DAPA kwam zang, dans en acteren aan bod, maar ik voelde veruit het meest voor acteren. Het kon eigenlijk niet in combinatie met de opleiding, maar daarom ben ik toen al audities gaan doen voor acteerrollen. Dat leidde ertoe dat ik werd gecast voor de jeugdserie Amika en even later ook voor XMIX. Mijn ambities op gebied van musical kwamen daardoor op een lager pitje te staan. 

Dat klinkt als een eerste stap richting een glansrijke carrière als actrice. Toch schreef u zich na verloop van tijd in voor een opleiding in de journalistiek journalistiek. Hoe kwam u bij die keuze?

Amika en XMIX waren projecten waar ik een tijd mee bezig was, drie jaar, maar daar kwam een eind aan. Daarna bleek het niet makkelijk om nieuw acteerwerk te vinden. Ik werd gecast voor een aantal nieuwe projecten, maar die gingen bijna allemaal niet door. Dat kwam hard binnen.

Ik had ondertussen bij de opnames van Amika al gemerkt dat ik graag meekeek met de montage; Ik vond het heel interessant om te zien hoe video editing-programma’s in elkaar staken en hoe je met losse beelden een lopend verhaal kon maken. Daarbij deed ik graag aan backpacken. Dat bracht me op een idee: Wat als ik mijn reizen ga filmen, daar korte serietjes van maak en die verkoop aan een online platform? Ik heb het concept uiteindelijk verkocht aan National Geographic Junior; Mijn series werden geplaatst op hun website. Als ik dat nu terug zie, denk ik ’Oh, wat amateuristisch!’. Maar ja, het was toch wel heel tof. Want wat had ik voor ervaring? Helemaal niks! En het was me wel gelukt. 

Dat maken van die reisseries zette me aan het denken. Ik dacht bij mezelf: Weet je wat, ik moet gewoon meer de verslaggeverskant op, ik haal hier zo veel uit. Ik moest dat acteren toch een beetje loslaten. Daarom heb ik voor een vierjarige studie Journalistiek gekozen. Die studie was wel deeltijd, zodat ik de ruimte hield om eventuele zang -en acteerprojecten op te pakken.

U vertelt net dat het lastig was om werk te vinden in de acteerwereld. Was uw keuze voor journalistiek vooral gemotiveerd door het feit dat u er een passie voor had ontdekt, of had het ook te maken met een behoefte aan een stabiliteit? 

Het was deels ook om een veilige basis te creëren. Ik was enthousiast over zowel acteren als journalistiek, maar de wereld van de journalistiek bood meer zekerheid. 

U bent na uw opleiding journalistiek doorgegaan in de journalistieke sector en werkt nu bij RTL. Is uw journalistieke carrière precies zo verlopen als u aan het begin van uw opleiding voor ogen had, of heeft u uw ambities op journalistiek vlak in de loop der jaren nog bijgesteld?

Mijn ambities zijn op bepaalde vlakken door de jaren heen wel veranderd. Ik had bijvoorbeeld niet de ambitie om presentatrice te worden; Ik werd er bij RTV Utrecht voor gevraagd. Ik voelde me daar toen goed bij, dus ik ben ermee doorgegaan. Daarnaast wilde ik vroeger het liefst werken als journalist bij het NOS Jeugdjournaal. Kinderjournalistiek lag ook voor de hand, want ik had geacteerd in kinderprogramma’s. Toen ik stage ging lopen bij het NOS Jeugdjournaal, kwam ik er echter achter dat ik toch meer interesse had in journalistiek voor volwassenen. Toen heb ik de overstap gemaakt naar volwassen journalistiek bij RTV Utrecht.

Anita Sara Nederlof in de studio van RTL Nieuws met collega Antoin Peeters

Mist u het performen nog wel eens? 

Ik mis het soms wel, maar ik kan dat stukje van mezelf eigenlijk ook heel goed kwijt bij RTL. Het nieuws presenteren is toch een soort van optreden. Het geeft diezelfde spanning die ik voorheen altijd voelde als ik op de planken stond. Je staat ten slotte live op camera voor een groot publiek!

Komt de ervaring die u heeft opgedaan als performer dan ook wel eens van pas bij uw huidige werk? 

Op gebied van verslaggeving niet zozeer, maar mijn acteerervaring heeft me wel degelijk geholpen met mijn presentatiewerk. Mijn eerste uitzendingen als nieuwslezeres bij het RTL Nieuws vond ik bijvoorbeeld zó spannend. Om met die spanning om te gaan, heb ik er toen voor gekozen om het nieuwslezen gewoon te gaan zien als acteren. Ik kroop in de rol van een nieuwslezer. Dat hielp! Mijn rol werkte eigenlijk als een soort masker. Inmiddels heb ik dat masker niet meer nodig, gelukkig!

Het klinkt alsof u bij het RTL Nieuws inmiddels goed op uw plek bent. Voelt u zich desondanks nog wel eens ‘zoekende’? 

Voorlopig zit ik goed waar ik zit. RTL is zo’n uitdagende omgeving. Er gebeurt een hoop op een dag: Het ene moment ben je bezig met de Verenigde Staten, dan weer met Afghanistan, dan weer met binnenlands nieuws. Desondanks sta ik ook open voor alles wat de toekomst brengt. Verslaggeven mis ik bijvoorbeeld wel een beetje. Misschien zou ik het verslaggeven en presenteren later willen combineren. 

Als u met de wijsheid die u inmiddels heeft opgedaan een advies zou mogen geven aan jongvolwassenen die aan de start van hun carrière staan: Met welke filosofie kun je als jongvolwassene het best je carrière aanvliegen? 

Mijn ouders zeiden altijd tegen me: Je moet iets doen wat je leuk vindt. Ik ben altijd blijven rondkijken, van ‘’Oh, dit vind ik leuk en dit vind ik leuk, dat ga ik proberen!’. Daar staat tegenover dat ik, als ik ergens aan begon, er wel echt voor ging  – Ook als het soms moeilijk werd. Ik kreeg op mijn opleiding Journalistiek bijvoorbeeld lessen over de economische kant van de journalistiek, en als ik ergens niet goed in ben, is het wel economie. Ik ben van de talen en van het verhaaltjes bedenken! Ik denk dat alle studies zo nu en dan wel een beetje saai zijn, dat hoort erbij. Op dat soort momenten moet je jezelf herinneren aan het doel dat je met je studie wil bereiken. Zo lang je nog enthousiast wordt van je einddoel, moet je door blijven gaan. Ik had al toen ik aan mijn studie begon het doel om voor landelijke media te gaan werken. Dat motiveerde mij.

Dus als ik u goed begrijp kun je carrièrekeuzes het best maken met zowel je hart als je hoofd; Je moet in alle vrijheid op zoek naar waar je van opleeft, maar ook je ratio erbij houden om voort te stuwen als het even niet meezit. Klopt dat? 

Ja, eigenlijk wel. 

En als u écht moet kiezen, wat is dan belangrijker: De stem van je hart of die van je hoofd? 

Oei, ha ha, even denken. Ik wil niemand op verkeerde ideeën brengen! Beide stemmen zijn belangrijk… Maar als je iets doet wat je blij maakt, wordt het vanzelf leuker en makkelijker om aan ambities te werken en het vol te houden. Uiteindelijk kies ik dus toch voor hart. Het begint met passie!