BRON: LAURA BÄCK

Een jongen ritst zijn fel gele regenjas open en zet zijn zonnebril op. “Yes, daar is de zon,” zegt hij met een glimlach tegen zijn vriend die naast hem loopt. Die knikt bevestigend en zet ook zijn zonnebril op. Samen lopen ze met een biertje in de hand van de bar terug naar de dansvloer. Eén ding is zeker, weer of geen weer, de bezoekers van het Amersfoortse festival Into the Woods zijn goed gehumeurd.

De weersvoorspellingen voor het festivalweekend kunnen bijna niet slechter: regen, regen en regen. Toch hebben duizenden bezoekers zich hierdoor niet laten ontmoedigen. Bij de ingang staat een bord: ‘We zijn verdomme niet van suiker!’ Deze spreuk lijkt alle festivalgangers op het lijf geschreven te zijn. De regenlaarzen zijn uit de kast getrokken en plastic poncho’s kleuren het bos.

De menigte verplaatst zich van de ingang over modderige paden naar het beginnende feestgedruis. Het festivalterrein is nog opvallend rustig als een enorme plensbui iedereen overdondert. De muziek wordt stilgelegd en beveiligers schreeuwen dat iedereen zich moet verzamelen in het leegstaande zwembad. Onweer op komst. Zodra er na wat regendansjes blauwe lucht verschijnt, beginnen mensen spontaan te juichen.

Houten fiche

Wanneer de zon door de bladeren het bos verlicht, betreden steeds meer bezoekers het festivalterrein. Deze slimmeriken besloten pas na de bui te komen. Bij binnenkomst krijgt iedereen een houten fiche waarmee bij de bar een plastic beker gehaald kan worden. Deze moeten de festivalgangers inruilen wanneer zij een nieuw drankje halen.

Hiermee wil de organisatie voorkomen dat onnodig veel plastic wordt verspild. “Ik vind het een super goed initiatief”, zegt Rosa Moran die voor het eerst op het festival is. “Normaal gesproken ligt een festivalterrein bezaaid met plastic bekers en dat kan natuurlijk niet hier in het bos. Slecht voor het milieu.” Net als Rosa lijkt geen van de bezoekers het een slecht idee te vinden. Iedereen danst vrolijk met een volle, dan wel lege, beker in zijn hand.

Voor elk wat wils

Het festival telt zes officiële podia voor verschillende muziekliefhebbers: van rauwe techno bij het Beukenbos tot funky en melodische beats bij het Takkenstage. Maar ook als je meer van hiphop of reggae bent, is er op Into the Woods een plekje voor je. Want naast de officiële podia, zijn er ook tal officieuze. Zo schudden paaldansers hun billen in een moombathon-tent en bewegen taco-eters zich op oldschool hiphop. Het maakt niet uit bij welke podia je bent, overal staan mensen met hun heupen te schudden en armen te pumpen.

“Ik heb zelfs mensen van de leeftijd van mijn opa en oma zien feesten”

Voor elk type bezoeker is er dus wat wils. En dat is maar goed ook, want er zijn veel verschillende feestgangers. Van tot-in-de-puntjes-gestylde Amsterdammers, tot bohemien hippies, tot mensen in alleen hun onderbroek. Je kan het zo gek niet bedenken, of het loopt er rond. “Ik heb zelfs mensen van de leeftijd van mijn opa en oma zien feesten”, zegt Frederique Vergroesen vol verbazing. De Utrechtse studente is voor het eerst op het festival. “En nee, dan bedoel ik niet de dansende Gandalf!”

Deze verscheidenheid van mensen zorgt voor een te gek sfeertje in het idyllische bos. Complimenten over gave regenjassen en kekke avocado-pakjes vliegen in het rond.

Kleurrijk

Dat niets te gek lijkt, blijkt ook aan de aankleding van het bos. Discoballen in bomen, immens grote sculpturen van vissen en honden of twee rails met badkuipen waarin je tegen elkaar kan strijden; alles is aanwezig. Wanneer de schemering plaatsmaakt voor de nacht, ontpoppen psychedelische lichtwerken zich.

Verwonderd kijken bezoekers om zich heen hoe installaties de bladeren van het bos in alle kleuren van de regenboog verlichten. Voor Gabriella Wilkins uit Londen is dit zeker een reden om voor terug te komen volgend jaar. “De aankleding van het festival is geweldig, zoiets heb ik nog nooit gezien!”

Om middernacht klinken de laatste klanken door de speakers en daarna is het tijd voor de duizenden bezoekers om naar huis te gaan. Afgepeigerde feestgangers begeven zich naar de pendelbussen, de lichten gaan uit en het bos gaat slapen. De regen en modder hebben de pret niet mogen drukken en zo eindigt Into the Woods zoals het hoort te zijn: sfeervol, divers en wonderlijk. Tot volgend jaar.