Onprofessioneel en krankzinnig, zo bestempelde Hugo Borst de afscheidswedstrijd van recordinternational Wesley Sneijder nog voordat de eerste bal was getrapt. In zijn column voor het AD benadrukte Borst groot fan te zijn van de voetballer en mens Wesley Sneijder, alvorens felle kritiek te leveren op zijn afscheidswedstrijd.

“Onzin”, zo beoordeelt Oranjefan Jurre de uitspraken van Borst op de wedstrijddag zelf, “hij lijkt Sneijder niet te mogen”. Het is een oordeel dat wordt gedeeld door meerdere Oranjefans rondom het stadion. Gevraagd of ze gehoord hebben over Borst zijn column, wordt grootschalig ja geantwoord, en gevraagd naar de mening over de column passeren woorden als “gezeik” en “gejank” de revue. Als ze vervolgens gevraagd wordt of ze de column zelf ook gelezen hebben is er ineens een stuk minder overtuiging te horen.

“Drie dagen na Nederland-Peru speelt het Nederlands elftal tegen de nieuwe wereldkampioen. Tegen Frankrijk dus, niet vriendschappelijk maar om het echie. Onze bondscoach vindt het een goed idee om drie dagen eerder tegen Peru uitgebreid afscheid te nemen van een uitgerangeerde recordinternational in plaats van wat automatismen in te slijpen.” Dat zijn de woorden die Borst gebruikt om het afscheidsduel van Sneijder te bekritiseren. Wat Borst in deze column duidelijk lijkt te willen maken is dat oefenpotjes als die tegen Peru dienen ter voorbereiding op competitiewedstrijden zoals die tegen wereldkampioen Frankrijk drie dagen later. Het opstellen van een speler die in die competitiewedstrijd wedstrijd zal spelen noch deel uit zal maken van de selectie draagt niet bij aan een optimale voorbereiding op die wedstrijd.

Na het horen van de letterlijke woorden van het artikel zijn velen ineens een stuk minder kritisch op Borst. Gezien de nu al vier jaar durende, pijnlijke afwezigheid van een belangrijk eindtoernooi, zou je zeggen dat nu alle zeilen bijgezet worden om een einde te maken aan die negatieve reeks. Een afscheidsinterland zo vlak voor een belangrijke wedstrijd lijkt niet in dat plaatje te passen, zo vindt ook Oranjefan Peter. Peter was in eerste instantie nog zeer positief over de wedstrijd. “Ik gun Wesley Sneijder de mooiste afscheidswedstrijd die er bestaat”. Na het horen van de kritiek van Borst, lijkt zijn mening toch wat gedraaid te zijn. “Het is natuurlijk geen ideale voorbereiding op Frankrijk, maar om Sneijder nou uitgerangeerd te noemen is ook weer onnodig hard”.

Ervan uitgaande dat Borst het beste met het Nederlands elftal voor heeft, zal hij tot zijn spijt hebben gezien dat hij gelijk had. De elf namen van Ronald Koeman, aangevoerd door de afzwaaiende Sneijder, kregen geen grip op de wedstrijd en moesten lijdzaam toezien hoe Peru na drie dreigende situaties het net wist te vinden. Behoudens een vrije schotpoging die Memphis hopeloos om zeep hielp, en een verrassend dreigend afstandsschot van Daley Blind wist Oranje er weinig tegenover te stellen.

De tweede helft begon niet veel beter, gezien de teller na slechts 40 seconden al op twee grote kansen voor Peru stond. Met Davy Pröpper en de debuterende Frenkie de Jong in plaats van Strootman en Wijnaldum draaide het elftal al iets beter. Echter werd opnieuw pijnlijk duidelijk dat na een half jaar banken bij Nice en een half jaar ballen in de zandbak van Qatar, Sneijder zelfs het tempo van een oefenwedstrijd tussen de respectievelijk nummers 17 en 20 van de FIFA-wereldranglijst niet goed meer kon bijbenen.

Het schieten en vooral het passen van de bal was Sneijder duidelijk nog niet verleerd, getuige ook het feit dat ondanks dat hij nauwelijks een rol van betekenis wist te spelen in de wedstrijd, hij wel verantwoordelijk was voor het versturen van de beste pass van de wedstrijd. Na ruim 50 minuten stuurde Sneijder met een splijtende pass veredelde rechtsbuiten Ruud Vormer alleen op de keeper af. Vormer wist echter een voorsprong van een paar meter nog maar net te behouden, om de bal vervolgens ruim naast te schieten.

Dat de 1-1 vijf minuten later alsnog viel was mooi voor, maar verre van de verdienste van Sneijder. Debutant Frenkie de Jong verzorgde een assist voor Memphis die koeltjes afrondde. Direct na de goal volgde de uitgebreide publiekswissel van Sneijder, die deze na onder anderen zijn enorme bijdrage aan de Nederlandse successen op de eindtoernooien van 2008, 2010 en 2014 meer dan verdiend had. Ironisch genoeg draaide Oranje nadat Sneijder van het veld was gestapt wel meteen een stuk beter, en wist het via opnieuw Memphis tien minuten voor tijd de verdiende winnende treffer te vinden.

Ondanks de slechte timing van het afscheidsduel waren er wel degelijk positieve aanknopingspunten te vinden richting Frankrijk. De al eerdergenoemde Frenkie de Jong was daar een van. Wie niet beter zou weten zou vermoeden dat hij al jaren voor Oranje speelde, zo moeiteloos vond hij zijn draai in het elftal. Ook het systeem was een positieve verrassing. Daar waar de officiële social mediakanalen van het Nederlands elftal de opstelling neerzetten als een ietwat verwarrende 3-6-1, bleek het in de praktijk ‘gewoon’ het oer Hollandse 4-3-3 te zijn. Vooral na de 1-1 en de wissel van Sneijder bleek het bij vlagen nog prima te werken ook.

Na afloop van de wedstrijd en het uitgebreide afscheid van Wesley Sneijder, heerste er een lichtelijk optimistische sfeer onder de fans. “Het zag er oké uit”, vertelt Romienjo een Oranjefan vlak na de wedstrijd. Hij vertelt dat hij zich tijdens de eerste helft zorgen maakte, maar dat hij in de tweede helft bij vlagen genoten heeft. Over het artikel van Borst wist hij tot de vraag hem gesteld wordt nog niks, maar na te horen wat erin stond is hij duidelijk. “Voor de wedstrijd had ik waarschijnlijk gezegd dat het onzin is, maar als ik kijk naar het verschil tussen het team met en zonder Sneijder, denk ik dat hij gelijk had”, om daar vervolgens aan toe te voegen “maar ja het is nu te laat”.

Ook Jurre vond dat de wedstrijd de uitspraken van Borst bevestigden. “Ik ben het nu met hem eens”. Hij vertelt hoe Sneijder het spel vertraagde, en hoe te zien was dat het middenveld eigenlijk pas echt begon te draaien nadat hij het veld had verlaten. Ook is hij optimistisch over de kansen van Oranje in de nabije toekomst. “Ik zeg het niet graag, maar ik denk dat je zonder Sneijder best kans maakt tegen Duitsland en Frankrijk”. Gevraagd of hij denkt dat het Nederlands elftal dat zondag in Parijs al kan laten zien zegt hij “tuurlijk! Waarom niet”.

De uitspraken bleken niet volledig ongegrond te zijn want na een moeizame eerste helft wist Nederland in het Stade de France voor de tweede keer in drie dagen een sterke tweede helft op de mat te leggen, waar het slechts een kwartier verwijderd was van een resultaat. De 2-1 nederlaag was teleurstellend, maar het spel in de tweede helft hoopgevend. In hoeverre de goede tweede helft de kritiek van Borst pareert valt te betwisten, maar perspectief voor de toekomst biedt het zeker.