Twee tot drie keer trainen in de week, wedstrijdanalyses en aangepaste voedingsschema’s beginnen steeds normaler te worden in het amateurvoetbal. Bij LSVV ’70 uit Leiden staat ouderwets plezier maken nog centraal. “Hier is gezelligheid belangrijker dan trainen.”

Het is zaterdagmiddag en het wolkendek boven sportpark de Kikkerpolder begint wat donkerder te worden. Bezorgde supporters zoeken hun toevlucht hoger op de tribune voor als het gaat regenen. Niemand lijkt zich druk te maken dat Sporting Leiden, de tegenstander van vandaag, druk met de warming-up bezig is, terwijl het vlaggenschip van LSVV nog nergens te bekennen is.

Iedere amateurvoetbalvereniging in Nederland beweert een eigen identiteit te hebben, en toch lijken ze in zekere zin allemaal op elkaar. De spelers overschatten hun eigen kwaliteiten, nemen het veel te serieus en uiteindelijk zijn de wedstrijden van een bedenkelijk niveau. Toegegeven, ook bij deze vierdeklasser ligt het niveau niet bepaald hoog, maar de spelers zijn de eerste die dit ruiterlijk toegeven. Bij LSVV wordt het bedenkelijke niveau omarmd met een gezonde dosis zelfspot, om het vervolgens te gebruiken voor een gemoedelijke sfeer.

Hier trainen de spelers een keer per week of niet, want als oma jarig is, dan gaan ze naar oma.

Wanneer Sporting Leiden in hun gelikte trainingstenues aan de zesde passoefening begint komt LSVV ook eindelijk naar buiten. Iedereen heeft een ander shirt aan en er wordt lukraak wat op doel geschoten. Een balletje hooggehouden en wat met supporters gepraat. De trainer doet doodleuk mee en legt een supporter uit hoe hij aan een doordeweekse wedstrijd had meegedaan. “Als verdediger!”, roept hij lachend. Ondertussen is de grensrechter uit verveling maar mee gaan doen met de spelers. Er worden nog een paar sprintjes getrokken en dan is het tijd om te beginnen.

Op de tribune heerst realisme; “Het wordt lastig, LSVV is pas een week in voorbereiding,” aldus trouwe supporter Piet, “Nou ja voorbereiding. Ze hebben een duinloop gedaan en een oefenpotje voor de beker gespeeld.” Vandaag wordt hij vergezeld door Sandra en haar zonen. De wedstrijd is voor haar minder belangrijk. Zij komt voor de meevoetballende grensrechter. “Dat is mijn nieuwe vriend.” Typisch LSVV vindt Piet. “Hier komen eigenlijk alleen familie en vrienden kijken en daarom is het zo gezellig.”

Voetbalhumor

Dat het voetbal hier met een korreltje zout wordt genomen blijkt ook uit de activiteiten op de sociale media van de club. Hier heeft Piet eveneens een prachtige anekdote over: “Een keer hadden we via ons Twitteraccount gemeld dat we met vijf touringcarbussen kwamen. De tegenstander schrok zich een hoedje en trommelde gelijk tien man extra kantinepersoneel op. Er kwam uiteindelijk niet één supporter mee!”

De voetbalhumor van LSVV is berucht. Zo slingerde de club ooit de wereld in dat LSVV een Eredivisiespeler (Simon Cziommer) had binnen gehaald. Het bericht haalde de landelijke pers waarna de club meedeelde dat Cziommer niet door de medische keuring was gekomen omdat hij te fit was. “Hier trainen de spelers een keer per week of niet, want als oma jarig is, dan gaan ze naar oma.” Zo besluit de meest trouwe supporter met een kwinkslag.

Freek, de trainer van het eerste, ziet er de humor wel van in. Geconfronteerd met het gebrek aan voorbereiding begint hij te lachen: “Ja, dat was een mooi weekend, veel gelachen. Het verbaast me dan ook dat we deze wedstrijd met 6-1 wonnen, zij (Sporting Leiden) zijn al veel langer bezig, een week of vier volgens mij.” Het tekent de realistische sfeer bij LSVV, een goede voorbereiding is van belang op professioneel niveau, niet bij de amateurs. Freek: “Op dit niveau is dat helemaal niet belangrijk, je moet gewoon plezier maken.”

Jong Oranje

Om het contrast zo mogelijk nog sterker te maken arriveert de voetbaltoekomst van de Nederlandse natie aan het eind van de middag op de club. Het Nederlands Beloftenelftal speelt maandag 10 september tegen hun Engelse leeftijdsgenoten in Katwijk op het veld van KVV Quick Boys. “Voor het oefenen van de balcontrole zochten ze natuurlijk de slechtste grasmat van Nederland” oppert de voorzitter. “Nee zonder gekheid. Ze wilden een natuurgrasveld en dit was de enige beschikbare in de buurt.” Vanzelfsprekend werd er positief gereageerd op het leenverzoek van de KNVB om een van de velden te gebruiken, zelfs wanneer hier een wedstrijd voor uitgesteld moest worden.

De aanstormende talenten laten die middag echter enige tijd op zich wachten. Vol ongeduld klinkt er geroezemoes over nepnieuws over het sportpark. De sociale media van de club zullen de mensen toch niet weer voor de gek hebben gehouden? De zorgen blijken al snel voor niets en de amateurs krijgen vakkundig te zien wat er allemaal aan schort bij hen. Wanneer een van de talenten zijn aanname verprutst en een supporter per toeval de bal aanneemt, roept hij echter hard: “Gezien?” Twee rode wangen en een paar grote grijnzen later gaat de training verder en laten de Oranjeheren weer zien waarom zij wel geselecteerd zijn.

Terug naar de basis

Terug naar de wondere wereld van het amateurvoetbal. De aandacht valt al snel op een jongeman zittend op het kunstgrasveld. Vlak voor de wedstrijd werkt hij nog even snel de inhoud van een McDonaldszak naar binnen. “Ik heb de hele dag nog niks gegeten, ik moet toch wat eten, anders val ik straks om.” Voor wie de avond ervoor in dronkenschap heeft doorgebracht begint de dag erna nou eenmaal om drie uur. Vier kipnuggets later loopt hij achter zijn medespelers aan de kleedkamer in, geen haast, de wedstrijd begint pas over twintig minuten.

Als ik moest kiezen tussen bier en punten? Toch maar wel punten, en daarna aan het bier!

Wanneer het team eenmaal omgekleed en onderweg naar het veld is, valt al snel op dat degene met het hoogste woord helemaal geen voetbaltenue draagt. Een jongeman met een veel te lange glanzende studentenmat loopt in pak met de spelers mee. Het blijkt om een geblesseerd teamlid te gaan. Driftig voorziet hij de mannen van de laatste tactische aanwijzingen. “Hier, ga maar vlaggen!” Uit pure wanhoop propt de aanvoerder hem de vlag in handen en dirigeert hem tot grote hilariteit van de supporters naar de zijlijn. Een merkwaardig gezicht, een grensrechter in pak.

Toch is het niet alleen maar grappen en grollen bij LSVV, wanneer de scheidsrechter gefloten heeft wil iedereen gewoon winnen. Op de vraag of Freek liever bier of punten haalt met zijn team neemt hij duidelijk stelling. “Als ik moest kiezen tussen bier en punten? Toch maar wel punten, en daarna aan het bier!” Amateurvoetbal zoals het bedoeld is. Samen fanatiek sporten en lol maken, dat is waar het om draait.