Steven Driehuis is zijn carrière begonnen met het maken van de podcast Ramses Shaffy Zonder Bagage. Een podcast waarin hij spreekt met mensen die een rol hebben gespeeld in het kolkende leven van Shaffy – zanger, acteur en levenskunstenaar. Nu is Driehuis full-time podcastmaker bij De Stroom en maakt hij onder andere Ik weet je wachtwoord en Over Routines.
Wat ik bewonder aan Driehuis is dat hij als jonge journalist, zonder eerdere podcast ervaring, met zijn podcast over Ramses op alle grote namen in de Shaffy-wereld is gestapt. Het interviewen van je helden, in mijn geval grote namen in de mediawereld, is iets waar ik een angst voor heb. De angst om bij een misstap in een interview de kans op een carrière te verspillen. Misschien weet Driehuis raad.
Ik heb jou wel eens horen zeggen: ‘Ik leef mijn droom.’
‘Ja ik fantaseerde er wel over dat je elke dag op kon staan om podcasts te maken en dan geld overgemaakt zou krijgen. En dat is nu zo.’
Driehuis’ fascinatie voor Shaffy is ontstaan in zijn jeugd. Later wanneer zijn hart brak, of hij juist heel blij was bleek daar altijd een liedje van Ramses bij te passen. In de kroeg is Ramses Driehuis’ favoriete onderwerp van gesprek. Als hij een ‘Ramses-type’ ziet stapt hij er automatisch op af.
Wat is dat dan, een Ramses-type?
‘Frivole mensen, die wat ouder zijn en waar je een beetje romantiek in hun ogen ziet. Ze stralen uit kunstzinnig te zijn en een vrije ziel te hebben. En vaak als je “Ramses Shaffy” zegt, zeggen ze iets terug.’
Na een korte etenspauze bij New Happy Corner – de lievelings Chinees van Ramses op de Roetersstraat in Amsterdam – zetten we ons gesprek al lopend voort langs plekken uit Ramses’ leven.
Steven Driehuis voor het graffiti kunstwerk van Ramses Shaffy bij het Sarphatihuis
Hoe ging je naar dat eerste interview toe voor je podcast?
‘Met een koortslip en heel zenuwachtig.’
Driehuis staakt ons gesprek en begint te vertellen over Shaffy, we staan voor het Sarphatihuis. ‘Toen Ramses op de Herengracht woonde en dat eigenlijk niet meer ging door ouderdom en verwardheid, heeft Liesbeth List geregeld dat hij hier in het Sarphatihuis kon komen wonen. Eerst verzette hij zich nog: “Ik ga terug, ik ga mijn luchtbedje halen en ga terug naar de Herengracht.” Uiteindelijk lijkt het er toch op dat hij het hier heel fijn heeft gehad en is hij hier blijven wonen tot hij overleed op 1 december 2009.’ Driehuis wijst naar de straatlantaarns. ‘En hier in de lampjes boven de straat zaten volgens Shaffy Joop Admiraal en andere overleden vrienden in, daar praatte hij dan tegen.’
We hadden het over het begin van jouw carrière. Het idee van deze podcast zat lang in je hoofd voor het werkelijkheid werd. Hoe kwam dat?
‘Er bestonden al veel boeken over Shaffy en ik keek zo tegen de biograaf van Ramses op. Hij wist al veel en dan zou ik een podcast over Ramses gaan maken. Dat blokkeerde me.’
Is dat terecht?
‘Iets waar je heel erg in gelooft kan heel eng zijn om te maken en dan zoek je een reden om het niet te doen, maar ik denk dat die reden altijd slecht is of niet waar is – of wel waar is, maar dan moet je het alsnog proberen.’
Deze podcast is niet gestart dankzij de scriptie die Driehuis als student moest maken, maar de deadline hiervan heeft hij wel gebruikt om het te verwezenlijken. Het is alleen maar bijvangst dat dit journalistieke passie-project werd afgesloten met een 10. ‘Dat van die 10 hoeft er niet in hoor.’ Zorg voor duidelijke deadlines, adviseert Driehuis. ‘Vertel een aantal mensen dat je een podcast gaat maken over Ramses. Creëer een deadline die niet alleen van jezelf is, maar ook van anderen.’
Zelf heb ik de angst om mijn beginnersfouten in het interviewen te maken bij mijn idolen. Of bij mensen waar ik tegenop kijk.
‘Al best snel leerde ik dat als je tegen iemand opkijkt je diegene niet op een manier moet interviewer om die te impressen, maar moet blijven denken: wat wil ik als luisteraar horen? Ook is het een kracht om iets te maken wat je zelf echt vet vindt. Dan vinden heel veel andere mensen dat automatisch ook heel leuk waarschijnlijk.’
Heb je wel eens het gevoel gehad niet ready te zijn om iemand te interviewen?
‘Dat heb ik bij mijn eerste interviews zeker. Maar dat was, ook achteraf gezien, alsnog geen reden om het niet te doen. Het niet doen is altijd nog dommer in de korte tijd dat je leeft.’
Ik vertel Driehuis nog iets meer over de angst om op mijn bek te gaan bij mensen die ertoe doen in de journalistiek. Hij concludeert dat overmoedigheid ook een gevaar kan zijn. ‘Aan de ene kant moet je de angsten niet te groot maken, maar aan de andere kant moet je ook eisen aan je product stellen. Als je nog even moet oefenen, moet je nog even oefenen. De namen rondom Shaffy waar ik het meest tegenop keek heb ik niet als eerste geïnterviewd.’
Wanneer ben je voor het laatst naar een interview met gespannen billetjes gegaan?
‘Jeetje gespannen billetjes, dat vind ik zo kinderlijk klinken.’ Driehuis begint over Ramses te praten, we staan op de Magere Brug. ‘In interviews zegt Ramses vaak: “We moeten het over het nu hebben!” Een verhaal dat illustreert hoe Ramses in het nu leefde vond hier plaats, op de Magere Brug. Shaffy had van een vriend een auto gekocht, een Pontiac. Na een rit met vrienden heeft de Pontiac het op de brug begeven. Ramses zegt hier de verfrissende woorden: “We stappen uit. We lopen de gracht op. En we kijken niet meer om.” Bij Barend en Van Dorp vertelt hij in een interview dat hij nog één keer heeft omgekeken met de woorden: “Het is jammer, maar de tijd van de Pontiac is voorbij.”’
We lopen verder en komen toch terug op het laatste interview dat Driehuis heeft gehouden waar hij gespannen voor was, dat was vandaag, op de dag van ons gesprek. Voor het podcastbedrijf waar hij werkt moest hij een ‘held’ van hem interviewen. Dit vond hij spannend omdat hij vanuit zichzelf een andere invalshoek voor het interview gekozen zou hebben. ‘Aan het einde heb ik gezegd: “Sorry dat ik je dit moest vragen.”’ En wat antwoordde je held? ‘Dat is je werk.’
Toch nog even die gespannen billetjes…
Wanneer de term gespannen billetjes valt begint Driehuis weer over Ramses te praten. We staan in de Tweede Weteringsdrwarsstraat, waar Ramses heeft gewoond met Joop Admiraal. ‘Dit is echt heilige grond hè.’
Onze Shaffy-wandeling komt tot een eind. Driehuis wil op de valreep nog iets meegeven ‘Een beetje spanning voelen en er dan heel lang over nadenken zorgt er ook voor dat je het beter doet. Zomaar een beetje bleu denken zoals Pipi Langkous: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het kan. Dat is heel mooi. Maar als je twijfelt en je denkt er even over na, dan doe je het misschien nog wel beter dan Pipi.’
