Ondanks haar aangeboren interesse in mode, koos Lara Oliveri (29) voor een bachelor politicologie op de Universiteit van Amsterdam. Dat een baan in de mode-industrie mogelijk is, was voor Lara nog onwerkelijk. “We gingen heel vaak naar mode-exposities, ik vond mode heel erg leuk en interessant maar heb er nooit over nagedacht om mijn beroep ervan te maken.”
Toen Lara in 2012 haar bachelor Politicologie begon aan de Universiteit van Amsterdam, dacht ze hier uiteindelijk haar werk in te vinden. Pas toen ze haar scriptie moest schrijven over de duurzame mode-industrie, merkte ze dat ze dit wel heel interessant vond. “Toen mijn scriptie klaar was, stuurde ik het gewoon door naar Vogue. Ik dacht: misschien vinden ze het interessant misschien ook niet, we zien wel.” Vogue reageerde enthousiast op de scriptie van de student en zo begon Lara haar stage op het hoofdkantoor van Vogue. Tijdens deze stage kwam de journalist in spe erachter dat dit toch eigenlijk wel heel leuk was.
Ik vond dat zo leuk dat ik dacht dit wil ik
– Lara Oliveri
Lara is dan ook blij dat ze gekozen heeft om stage te lopen tijdens haar studie en zo haar interesse niet alleen een interesse bleef. “Wat ik interessant vind aan mode, is dat ik mode echt zie als een onderdeel van een maatschappij, een cultuur en een sociaal leven.” Dit is dan ook wat de Amsterdamse mode- en cultuurjournalist graag meer zal willen belichten. “Mode wordt heel vaak bestempeld als een twee dimensionaal oppervlakkig iets wat over consumeren gaat, en dat klopt ook. Maar dit dekt maar één van de honderd stukken van mij.”
De mode- en cultuurjournalist vindt het dan ook niet nodig om je te begrenzen binnen de journalistiek. “Je hebt als schrijver altijd een eigen viewpoint, die is onlosmakelijk verbonden met jou als persoon en niemand ziet dingen zoals jij ze ziet. Je kan je natuurlijk laten leiden door de meningen van de media, maar je kunt er ook voor kiezen om te schrijven vanuit jou. Wanneer je dat doet is je werk al onderscheidend genoeg.” De 29-jarige journalist schrijft wel met een “viewpoint” in haar achterhoofd. “Ik ben me bewust dat de mode-industrie hoe hij nu functioneert niet houdbaar is. Voor mij is duurzame mode daarom altijd een belangrijk onderdeel als ik met mijn werk bezig ben. Dat je bepaalde vraagstukken bekijkt met het idee, wat betekent dit voor die ontwikkeling?”
Gelukkig kan Lara deze gedachte combineren met haar interesse in duurzame mode. “Ik ben er heel erg in geïnteresseerd als schrijver en persoon. Ik zal duurzame aspecten veel meer willen belichten en er aandacht aan willen geven op welke manier het tot stand is gekomen.”
Foto: Lara Oliveri, Westermarkt.
Modejournalistiek in Nederland
Dat in Nederland veel minder mode-evenementen plaats vinden dan in andere landen, ziet Lara niet als een probleem. “De grote events zijn niet in Nederland. Daarom haal ik heel veel informatie uit sociale media.” Niet alleen over nieuwe collecties haalt Lara regelmatig informatie van Instagram, maar ook de persberichten die haar collega’s uit het buitenland eerder ontvangen worden via het platform gedeeld. “Laatst was ik een weekendje bij mijn ouders en zat ik met mijn vader koffie te drinken. Ik was een beetje op Instagram aan het scrollen, toen ik ineens een bericht zag van een Britste journalist. Zij had als een van de eerste een persbericht gekregen van Gucci, terwijl ik dat persbericht nog helemaal niet had ontvangen. Op die manier heb ik informatie verkregen via sociale media. Hierdoor kan ik heel snel een stuk schrijven en hebben we het nieuws dus sneller. Als Vogue zijnde is het belangrijk dat je dat soort nieuws snel kunt brengen. Zeker via de online-kanalen, print daarentegen staat veel meer los van tijdsbepaling.”
Ondanks dat de grote events dus meestal niet in Nederland plaats vinden, denkt Lara wel dat het juist hier in Nederland veel gemakkelijker is om aan het werk te komen als modejournalist. “Ik denk dat je in Nederland hele mooie titels en merken hebt en er zijn hele goede modescholen. Nederland is een land dat als broedplaats ontzettend waardevol is. Aan de ene kant is er wel weinig werk in dit vakgebied maar aan de andere kant denk ik dat de toegankelijkheid een stuk groter is, juist omdat het een kleiner land is. Ik denk dat als je een e-mail zal sturen naar Vogue US de kans veel kleiner is dat er op wordt gereageerd dan dat je een e-mail stuurt naar Vogue Nederland, omdat het een veel kleiner team is.”
Anna Wintour en The Devil Wears Prada
Wanneer ik de vraag stel hoe glamoureus de mode-industrie eigenlijk is en ik het voorbeeld geef van de film The Devil Wears Prada en Anna Wintour, moet Lara even lachen. “Ik snap dat het heel glamoureus klinkt maar in the end of the day zit ik achter mijn laptop. De realiteit is ook, ik ben niet Anna Wintour die van event naar event gaat en van show naar show, en zelfs dat is niet zo glamoureus als dat je zult verwachten dat het zal zijn. Ik denk dat het day to day leven van een gemiddelde modejournalist, gewoon heel veel achter je laptop zitten is en hopelijk af en toe een mooie show kunnen zien. Aan de andere kant zijn er natuurlijk wel heel veel mooie evenementen en shows waar je op een hele bijzondere manier geprikkeld raakt. Net zoals wanneer je naar een voorstelling of een film zal gaan, je kunt geïnspireerd raken door hele unieke belevingen. Dat is iets wat ik heel erg waardeer aan dit vak en ook de mensen die je daardoor ontmoet.”
In the end of the day zit ik achter mijn laptop
– Lara Oliveri
Al met al ziet Lara haar werk eigenlijk niet als echt werken. “Ik vind mijn werk echt heel erg leuk. Als ik een dag voor een redactie werk of een dag thuis aan het werk ben, vind ik het eigenlijk heel gek dat ik hiervoor betaald krijg. Ik haal gewoon heel veel plezier uit het maken van verhalen die anders onderbelicht zouden blijven. Ik vind het ook heel tof om een soort brug te zijn tussen mode en mensen. Mensen zien mode toch nog steeds als iets heel exclusiefs, weggelegd voor maar een paar mensen. Ik denk juist dat het iedereen aangaat, iedereen staat in de ochtend op en doet kleren aan. Iedereen denkt er bewust of onbewust over na en het heeft een effect op iedereen die je ontmoet. Het is zoveel meer aanwezig dan mensen denken. Ik vind het heel erg leuk om het toegankelijker te maken en te laten zien dat het een hele grote rol speelt in ons leven. Mijn ultieme wens is dat ik hoop dat als mensen mijn stukken lezen, ze ook een beetje zichzelf erin herkennen en anders geïnspireerd raken om dingen anders te doen.”
