Over onverwachts zwanger raken, omgaan met vooroordelen over jong moederschap en het bouwen aan een zekere toekomst
“Ik wil mijn zoontje het beste leven geven dat ik kan. Daar kom ik alleen door hard te werken.” Beeld: Instagram @Mirthe
Mirthe Buurman (23) was een doorsnee studente rechtsgeleerdheid. Tot zij op haar negentiende opeens onverwachts zwanger werd. ‘Vanaf dat moment is de knop omgegaan. Ik wilde mezelf en het kleine frummeltje in mijn buik hoe dan ook trots maken. Waar ik de uren voorheen nog weleens zag wegtikken, zitten er daarvan tegenwoordig voor mij vaak te weinig in een dag.’
Toen haar nieuwe huisarts haar, nadat zij net in Leidschendam was komen wonen, vertelde dat ze in verwachting was van een kindje, kon influencer en blogger Mirthe Buurman haar oren niet geloven. “Ik heb keihard gehuild.” Maar vanaf het moment dat diezelfde huisarts haar vertelde dat, wat er ook zou gebeuren, zij het aankon, wist zij het vrijwel zeker: ze zou ervoor gaan. “Eenmaal thuis ben ik gaan douchen en werd ik overspoeld met een intens warm gevoel: er groeide een mini-mensje in mij.”
De biologische vader van dat mini-mensje, die inmiddels uit de picture is, reageerde in eerste instantie positief op de zwangerschap. Maar na een gesprek met zijn ouders sloeg die positieve stemming om. “Zowel hij als zijn vader en moeder hebben mij maandenlang geprobeerd over te halen tot abortus. Tevergeefs.’ Gelukkig reageerden Mirthe’s ouders en vriendinnen bemoedigend. “‘Als iemand dit kan, dan ben jij het’, zeiden ze. ‘We staan achter je, no matter what.’”
Heb je getwijfeld over je keuze?
“Niet lang. Weghalen voelde zo egoïstisch. Ik ben absoluut niet tegen abortus, maar toch voelde het niet juist om een dergelijk besluit te nemen. Ik wist daarom al snel dat ik het kindje wilde houden. Ik heb een goed stel hersens en genoeg geld en liefde om te geven. Het kindje in mijn buik had hier niet voor gekozen. In mijn ogen verdiende die een leven. Ik heb een knop omgezet en vanaf dat moment zou ik er alles aan doen om mij en mijn toekomstige baby trots te maken.”
Hoe uitte zich dat?
“Van het begin af aan heb ik mijn best gedaan om een stabiele basis te creëren. Hiervoor ben ik meer gaan werken en heb ik tot aan de laatste weken voor mijn bevalling met mijn neus in de studieboeken gezeten. Mijn tentamens maakte ik toen ik hoogzwanger was.”
En heb je die met voldoendes afgesloten?
“Jazeker. Allemaal!”
Mirthe twee maanden voor en zeven maanden na de bevalling van haar zoontje Sem. Beeld: Instagram @Mirthe
MAMA WORDEN
Op zaterdag 3 februari 2018 kwam Mirthes kleine wondertje ter aarde. ‘Toen om 4 uur ’s nachts de weeën startte, sloop ik naar de badkamer en ben ik een uur onder de douche gaan staan. Het gevoel ervaren, het besef in laten dalen dat het nu eindelijk zover was.” Om 21.15 werd de kleine Sem geboren.
Hoe denk je terug aan dat moment?
“Ik voelde me sterker dan ooit. Ik had voor het eerst sinds lange tijd het gevoel goed genoeg te zijn, voor mezelf en voor dat kleine mannetje in mijn armen.”
Had je dat gevoel dan eerder niet?
“In zekere mate niet, nee. Daar wijd ik liever niet te veel over uit. In ieder geval vond ik door de bevalling de kracht in mezelf terug die ik eerder uit het zicht was verloren.”
Hoe veranderde je leven na de bevalling?
“Mijn hele wereld stond op zijn kop. Niets was meer echt belangrijk voor mij behalve dat ene mini-mensje. Er veranderde daardoor heel veel en tegelijkertijd ook heel weinig; de essentie van mijn leven was veranderd maar mijn dagelijkse bezigheden bleven grotendeels hetzelfde. Ik ben altijd blijven studeren en heb nooit zwangerschapsverlof genomen. Achteraf is dat natuurlijk belachelijk, maar ik heb er wel steeds al mijn tentamens en vakken mee gehaald. Werken zette ik het eerste jaar op een laag pitje. Maar studievertraging oplopen, dat wilde ik echt niet.”
Hoe veranderde je al mens?
“Ik ben ontzettend actief geworden. Actiever dan voorheen, maar ook sterker en positiever. Zoveel doorzettingsvermogen als ik nu heb, dat had ik echt niet voordat ik moeder werd.”
Toen je zwanger was, woonde je al geruime tijd op jezelf. Heb je je ouders om hulp gevraagd toen Sem er eenmaal was? Had je hulp nodig?
“Ik woonde inderdaad al zo’n anderhalf jaar uit huis toen ik van Sem beviel. Dat op mijzelf wonen was dus niets nieuws en hier had ik geen hulp bij nodig. Veel mensen denken dat, maar nee. Financieel heb ik ook nooit hulp nodig gehad van mijn ouders. Dat vind ik belangrijk: ik kan het zelf.”
Heb je je daardoor nooit alleen gevoeld?
“Tijdens mijn moederschap niet. Tijdens mijn zwangerschap was dat wel anders. Ik heb me toen heel erg alleen gevoeld. Niet door mijn ouders of door anderen, maar doordat de vader van Sem niet zo achter mijn ideeën stond. Het voelde alsof hij in een negatieve wereld leefde terwijl ik er het beste van wilde maken. Niet echt fijn.”
VOOROORDELEN EN NEGATIEVE COMMENTS ONLINE
In een blog op Meer voor Mama’s en Mirthe’s bespreek je enkele vooroordelen waar je als jonge moeder mee te maken kreeg. Kun je hier iets meer over vertellen?
“Ja! Zodra mensen een jonge vrouw met een baby zien, heerst er een soort vier-handen-op-één-buik-stigma. Mensen denken altijd meteen dat ik gestopt ben met studeren en dat ik bij mijn ouders thuis van een uitkering leef. Niets is minder waar. Als ik hen vertel dat ik op mezelf woon en bijna afgestudeerd ben, zie ik ze altijd vol ongeloof kijken. Alsof je leven meteen over is wanneer je een kind krijgt…”
“Je kunt nooit iedereen tevreden houden. Zolang ik het goede doe voor mezelf en voor Sem, is dat het enige wat telt”
Is het aantal vooroordelen waar je mee te maken krijgt inmiddels, nu we een aantal jaar verder zijn, afgenomen?
“In zekere mate wel een beetje. Ik merk dat mensen zich minder met me bemoeien omdat velen mij kennen via Instagram. Zij weten wat ik doe en hoe ik in het leven sta. Ook ben ik natuurlijk wat ouder. Maar ik denk dat het vooral met het eerste te maken heeft.”
Ga je er nu anders mee om zodra mensen je toch veroordelen?
“Ja. Inmiddels doen de meningen van anderen weinig meer met me. Mede door sociale media, waarop menig persoon zijn mening deelt, heb ik best snel geleerd om dingen van me af te zetten. Je kunt nooit iedereen tevreden houden. Zolang ik het goede doe voor mezelf en voor Sem, is dat het enige wat telt.”
Zijn er veel mensen die zich online met jouw leven bemoeien?
“Ja. Op sociale media zie ik vaak opmerkingen voorbij komen van bijvoorbeeld moeders die me ongevraagd adviezen geven over van alles en nog wat. Die adviezen zijn vaak goed bedoeld maar af en toe ontzettend opdringerig of irrelevant. Verder kunnen mensen online gemakkelijk via reacties hun meningen onder foto’s plaatsen en die zijn helaas lang niet altijd positief.”
Krijg je veel negatieve comments?
“Veel wil ik het niet noemen; de meeste zijn positief. Helaas heb je er soms wel een aantal tussen zitten. Een tijdje terug plaatste iemand onder een foto van Sem en mij: ‘Neuk dat kindje, vuile slet’. Toen was ik er helemaal klaar mee.”
Wat heb je toen gedaan?
“Ik heb ervoor gekozen Sem niet meer herkenbaar in beeld te brengen op sociale media. Ik besef me goed dat hij er niet voor kiest om zichzelf op het internet te zetten. Nu is het nog niet zo erg, maar stel dat hij straks op de basisschool zit en kinderen hem pesten door mijn posts: nee, dat wil ik echt niet.”
KEIHARD WERKEN
Vooroordelen en negatieve reacties, Mirthe slaan ze niet uit het veld. Sinds zij moeder werd, weet ze op verschillende terreinen de ballen hoog te houden en is zij meer gaan ondernemen dan ooit tevoren. Naast het leven thuis en dat op de universiteit is zij veelvuldig druk met haar eigen bedrijven Lune the Lable en Mirthe’s, schrijft ze geregeld blogs voor Mamaplaats en heeft ze haar handen vol aan haar sociale-media-accounts op met name platformen YouTube en Instagram. De uren in de dag vliegen haar voorbij. Op haar eigen website schrijft ze: “Door het moederschap ben ik ondernemer geworden en sindsdien zit ik boordevol met ideeën.”
Hoe komt het eigenlijk dat je, juist door dat moederschap, zoveel verschillende dingen bent gaan ondernemen?
“Toen ik nog ‘gewoon’ student was, kon ik dagen in bed netflixen. Niemand die wat van me nodig had of me miste. Toen ik moeder werd, was dat gelijk heel anders. Vanaf dat moment stond ik altijd ‘aan’. Het leven van Sem ligt letterlijk in mijn handen. Omdat ik sinds zijn geboorte de zorg voor hem heb en aan de buitenwereld wilde bewijzen dat ik goed voor hem kon zorgen, ben ik keihard gaan werken. Alle tijd die ik niet aan Sem kwijt was, besteedde ik optimaal.”
Betekent dat dat je je Netflix-abonnement hebt opgezegd?
“Nee, haha. Uiteraard neem ik af en toe graag nog eens de tijd om een serietje te kijken. Maar ondertussen doe ik wel altijd iets anders zoals de afwas of de was. Ik werk aan een toekomst voor mij én voor Sem. Ik wil hem het beste leven geven, dat ik kan. Daar kom ik alleen door hard te werken. Ook als dit betekent dat ik mijn serie tegelijkertijd met het huishouden moet volgen. Die toekomst bouwen voor ons tweetjes, dat is wat ik sinds Sems geboorte belangrijk vind. Het heeft gezorgd voor meer urgentie en doorzettingsvermogen.”
Toen je moeder werd, ben je onder andere begonnen met bloggen. Hoe kwam je daarbij?
“Dat bloggen begon eigenlijk per toeval. Op mijn eerste Moederdag schreef ik een stukje tekst bij een foto op Instagram. Hier werd onwijs goed op gereageerd waardoor ik dat vaker ben gaan doen. Uiteindelijk werd ik door Meer voor Mama’s gevraagd om voor hen blogposts te maken en dat leek me meteen ontzettend leuk. Ik heb altijd al veel plezier gehad in schrijven en aangezien ik helemaal vol was van Sem, had ik genoeg om over te vertellen.”
Naast bloggen voor verschillende websites, thuis de boel draaiende houden en studeren, ben je ook veel bezig met je webshop Lune the Lable en voorzie je je sociale-media-accounts dagelijks van nieuwe content. Waar haal je al die tijd vandaan?
“Ik vind tijd door goed te plannen. Inmiddels heb ik mijn dagen redelijk opgedeeld in Sem-dagen en werkdagen.
Op een Sem-dag doe ik zo min mogelijk, behalve als hij slaapt of met de iPad speelt. Vaak slapen we dan uit tot half 10 en bakken we cakejes of doen we andere ‘peuterdingen’. Daarnaast doe ik dan wat huishoudelijke klusjes. Zodra hij ’s avonds in bed ligt, ga ik aan het werk of aan de studie. Het klinkt misschien gek, maar dat is voor mij inmiddels een soort ontspanning geworden. Als je de hele dag bezig bent met je kind, is het lekker om ’s avonds even serieus bezig te zijn.
Op werkdagen is Sem naar de opvang. Dit is twee keer in de week van 9.15 tot 17.00. Op die dagen ben ik non-stop aan het werk. ’s Avonds gun ik mezelf dan even sporten, een serietje kijken of ga ik op tijd naar bed. Naarmate Sem ouder wordt, vind ik steeds meer de balans om aan ontspanning toe te komen.”
Wat vind je van leeftijdsgenoten die soms hele dagen enkel ontspannen?
“Voorheen vond ik dat nog weleens lastig. Ik irriteerde me er mateloos aan als studiegenootjes zeurden dat ze studievertraging opliepen door te veel te feesten, terwijl ik keihard werkte om dat te voorkomen met een pasgeboren baby. Het liefste had ik die mensen door elkaar willen schudden: ‘maak er wat van!’ Inmiddels denk ik er anders over. Iedereen leeft zijn eigen leven vanuit zijn of haar eigen perspectief. Als je een zorgeloos leven als student leidt kun je dat soort keuzes maken. Het is niet aan mij om daarover te oordelen, maar dom vind ik het soms wel.”
“Ik ben absoluut geen arrogant persoon, maar ik heb het toch maar even geflikt!”
NOOITGENOEG
“Een Rupsje Nooitgenoeg zijn, dat zit volgens Mirthe in de aard van haar beestje. Altijd honger hebben naar meer. Meer studeren. Meer werken. Meer doen. Het is nooit genoeg. Toch betrapt ze zichzelf erop dat ze zichzelf eigenlijk niet meer zo hoeft te bewijzen. “Ik heb mezelf al bewezen. Ik ben het bewijs. Dat hoef ik aan niemand te verantwoorden. Als ik mezelf maar trots maak.” De prachtige vlinder waar Ruspje Nooitgenoeg in de verhalen in verandert, is Mirthe, zo schrijft ze in een van haar blogposts, al geworden. “Misschien moet ik dat gaan beseffen. Het verlangen naar ‘meer’ heb ik niet altijd meer nodig.”
Op Mirthe’s deel je een quote van Amerikaans schrijfster Maya Angelou: “Succes is liking yourself, liking what you do and liking how you do it.” In hoeverre heb je het idee dat die quote nu aansluit bij jouw leven: geniet je ten volle van wie je bent, wat je doet en hoe je het doet?
“Absoluut. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit leuke werk mag doen: dat ik mensen mag inspireren en daarmee de kans krijg om veel tijd met Sem door te brengen. Ondanks dat ik van mening ben dat je nooit uitgeleerd en ontwikkeld bent, ben ik wel tevreden met mezelf. Ik ben absoluut geen arrogant persoon, maar ik heb het toch maar even geflikt. De meeste voldoening haal ik uit Sem. Hij is zo lief, vrolijk, zorgzaam en beleefd. Dat zijn dingen die ik heel belangrijk vind en ik ben iedere dag weer trots als ik hem ’s avonds met een glimlach in bed leg. Ik hoop dat wanneer ik over een paar maanden klaar ben met studeren, ik nog wat meer rust kan vinden. Soms raas ik maar door in plaats van even stil te staan en te genieten van het uitzicht.”
Welke zaken houden jou voorlopig bezig en wat kunnen de lezers in de toekomst nog van jou verwachten?
“Voor nu focus ik me volledig op mijn tentamens. Begin januari heb ik de laatste. Hierna wil ik nog twee vakken voor de lol volgen: creatief schrijven en cold cases. Als ik dat af heb, kan het échte leven beginnen! Ik droom ervan een boek te schrijven en ik durf wel te zeggen dat de lezers van dit artikel dat van mij mogen verwachten. Verder hoop ik mijn blog uit te breiden en me in te zetten tegen de vooroordelen over jonge moeders, bijvoorbeeld door het geven van voorlichtingen op scholen. Maar voor nu is dat allemaal nog even toekomstmuziek…”
