Na het afronden van haar studie en het runnen van een succesvol werving- en selectiebureau, besloot Mariëlle Tweebeeke het roer om te gooien. Ze miste een maatschappelijke betrokkenheid en wilde graag bij AT5 aan de slag. Als stagiaire kreeg zij hier de tip: ‘het is heel goed om je eigen verbazing en verontwaardiging als drijfveer voor je verhalen te gebruiken, maar uiteindelijk moet je wel degelijke journalistiek bedrijven’. “Deze tip hou ik bij Nieuwsuur nog steeds in mijn achterhoofd.”
Als studente keek Tweebeeke dagelijks naar AT5. Ze noemt het een geweldige zender met ‘optimistische brutaliteit zonder dat het zuur is’. Toen ze 30 was, stond ze op het punt om met haar bedrijf te stoppen. “Toen zei een vriendin tegen mij: als je alles zou mogen doen, wat zou je dan het liefste willen? Toen antwoordde ik direct: AT5”. Het was opvallend volgens Tweebeeke, aangezien ze verder nooit aan journalistiek had gedacht. Een carrièreswitch waar ze nooit spijt van zou krijgen.
“Als ik iemand interview die staat voor één bepaald geluid, dan heb ik als interviewer de rol om daar iets tegenin te brengen”
Na AT5 werkte Tweebeeke drie jaar bij RTL Nieuws, waarna ze overstapte naar de NOS. Daar begon ze met de presentatie van Nieuwsuur. De mens is volgens haar nooit 100% neutraal, maar het is wel de opdracht om bij Nieuwsuur zo objectief mogelijk te zijn. Wanneer er constant onderwerpen van maar één kant worden belicht, gaat men het programma en de makers wantrouwen. “Als ik iemand interview die staat voor één bepaald geluid, dan heb ik als interviewer de rol om daar iets tegenin te brengen.” Ze stelt dat ze daardoor met één gast, toch twee kanten kan belichten.
Tweebeeke als verslaggever van AT5 met Job Cohen
Eigen onderzoek
Volgens Tweebeeke duidt Nieuwsuur belangrijke kwesties die in de wereld gebeuren door ze goed in beeld te brengen en daarbij de goede vragen te stellen. Daarnaast is Nieuwsuur een programma dat zelf onderzoek doet. Zelf vindt Tweebeeke de ‘eigen’ verhalen en onderzoek het mooiste onderdeel: “je voelt dan echt dat je verschil maakt. Als je bedenkt dat als wij er niet op door waren gegaan, niet verder hadden gekeken en niet dieper hadden gegraven, we het niet hadden geweten. Dat geeft dat wel een kick.”
“Dit was echt een onderwerp waar ik zelf een enorme verontwaardiging over voelde waarvan ik dacht: hoe is het mogelijk dat dit gebeurt”
Een voorbeeld van een zeer geslaagd eigen onderzoek is volgens haar het onderzoek naar het televisieprogramma Tussen Leven en Dood geproduceerd door Reinout Oerlemans van Eyeworks. Bij dit programma werden camera’s opgehangen in het VUmc ziekenhuis en werd er door medewerkers van Eyeworks live meegekeken bij gesprekken met patiënten, zonder dat deze patiënten dit wisten. Het medisch beroepsgeheim werd, volgens Tweebeeke, in dit geval geschonden. “De makers dachten dat ze een integer programma maakten omdat ze vooraf toestemming vroegen maar het leed was toen al geschied omdat er al werd meegekeken via schermen om te bepalen of het interessant was om het ook te gaan opnemen. Dit was een onderwerp waar ik zelf een enorme verontwaardiging over voelde, waarvan ik dacht: hoe is het mogelijk dat dit gebeurt.”
Uiteindelijk zaten zowel de eindverantwoordelijke van het ziekenhuis, als van het televisieprogramma aan tafel in de uitzending. “Dat is wel een voorbeeld van een uitzending waar alles klopt, dat maak je niet vaak mee.” Door de uitzending van Nieuwsuur werd het programma per direct van zender gehaald.
Uitzending van Nieuwsuur over het VUmc met Reinout Oerlemans, Elmer Mulder & Jaap Bonjer (VUmc)
Rol als buitenstaander
Het is heel erg belangrijk om je in de kijker te verplaatsen, want als je dat niet doet is de kans groot dat je de kijker verliest. Om dit te voorkomen, probeert Tweebeeke voor uitzending, altijd onbevangen naar een item van een verslaggever te kijken. Zonder aanvullende achtergrondinformatie, stelt ze een aantal vragen die bij haar opkomen en verdiept ze zich verder in het onderwerp. “Hoewel ik natuurlijk wel betrokken ben bij de uitzending, ben ik pas vanaf drie uur aanwezig op de redactie. Ik probeer altijd de rol van de buitenstaander te houden.” Wanneer ze te diep in de materie zit, is er volgens haar een grote kans dat ze de kijker kwijtraakt gedurende de uitzending.
“Nieuwsuur is een programma waarbij je, of je nou links of rechts bent, goed geïnformeerd wordt, dat is mijn belangrijkste drijfveer”
Doet het jou persoonlijk wat als je een sticker met ‘NOS=fake news’ ziet? “Ik vind het vooral heel kwalijk, heel onterecht, schadelijk en irritant vooral. Uiteindelijk denk ik gewoon stug doorgaan.”
Zou je deze sticker dan lostrekken? “Als een hoekje van die sticker los zit, dan trek ik hem er toch even af, haha. Nieuwsuur is een programma waarbij je, of je nou links of rechts bent, goed geïnformeerd wordt, dat is mijn belangrijkste drijfveer. Ik voel hierbij zelf een enorme verantwoordelijkheid in dit werk.” Het is voor Tweebeeke heel erg belangrijk dat de mensen nieuwsuur vertrouwen. Ze vindt het hierbij belangrijk de kijkers te laten zien dat haar werk en dat van haar collega’s feitelijk klopt, in balans en het niet eenzijdig is. “Kijk sommige mensen die die stickers plakken, die zullen wij er nooit als kijker bij kunnen krijgen, maar je moet het toch altijd proberen.”
Transparantie
“Ik vraag me altijd af hoeveel mensen weten hoe het journalistieke proces in zijn werk gaat. Ik denk dat dat voor de gemiddelde Nederlander niet zo inzichtelijk is. Zeker als wij een groot onderzoek doen, hebben wij altijd een uitleg erbij hoe wij tot bepaalde dingen zijn gekomen. We proberen altijd transparant te zijn.” Volgens Tweebeeke wordt misschien niet alles in de televisie uitzending vermeld, maar op de site staan vaak alle documenten, hoe het onderzoek is aangepakt en met wie er is gesproken.
Volgens Tweebeeke bestaat er een onterecht beeld dat alleen hoger opgeleiden en mensen met een bepaald intellect naar Nieuwsuur kijken. “We richten ons juist niet op één specifieke doelgroep. Wat ik ontzettend leuk vind, is als ik op straat wordt aangesproken door taxichauffeurs en caissières bij de Albert Heijn die vertellen dat ze graag naar Nieuwsuur kijken. Het is belangrijk een middenweg te vinden, het niet te moeilijk maar ook niet te simpel te maken. Er kijken tenslotte ook beleidsmakers en andere hoogopgeleiden naar Nieuwsuur.”
Wat is de gouden regel die je toekomstige journalisten graag meegeeft? “Durfen! Durf te doen, te vragen, niet bang zijn, gewoon doen. Dat is voor mij altijd de gouden regel geweest.”
