Guido van Gorp, onderzoeksjournalist bij Nieuwsuur, stelt zich bescheiden op, hij voelt zich ‘vereerd’ dat hij geïnterviewd wordt. Hij is pas dertig jaar en nu al onderzoeksjournalist bij Nieuwsuur, waar hij vooral verdiepende onderwerpen over de sportwereld maakt.
We zitten in de kantine van het NOS gebouw tussen de NOS Sport en Nieuwsuur redactie in. Nog voordat het gesprek echt is begonnen, komt er een twinkeling in zijn ogen en begint hij te vertellen over de klus die hem de televisiewereld in heeft geholpen: ‘Ik ben als freelancer naar Roemenië gegaan om Nicolae Mitea te interviewen, oud-voetballer van Ajax. Op de weg terug belde hij mij op of ik ‘m aan een club kon helpen.’
‘Ik ging overleggen met mijn collega’s en toen besloten we deze kans aan te pakken om de schimmige wereld van de zaakwaarnemers in de voetballerij te onderzoeken. Het item was voor Bureau Sport, dus een programma met een knipoog en een ernstige kwinkslag. Dat ik geen echte zaakwaarnemer was wist Mitea natuurlijk ook: we hadden afgesproken dat als het zou lukken ik een kerstkaart en een frietje van ‘m zou krijgen. Spoiler: Mitea kwam nergens terecht.’
Dit zegt iets over jou. Want: hoe raak je hier nou in verzeild? En welke eigenschappen heb je daarvoor nodig?
Guido begint niet met een lijstje van eigenschappen die je nodig hebt, maar begint te vertellen over de weg naar nu: ‘Eerst studeerde ik Europese studies aan de Universiteit van Amsterdam en liep ik stage bij het lobbykantoor van KLM/Air France. Daardoor leerde ik het spel van belangen van bedrijven en mensen kennen. Kort samengevat: mensenkennis opdoen. in deze fase stond ik op een belangrijke afslag in mijn leven. Existentiële vragen als ‘wat wil ik? waar ligt mijn kracht? wie ben ik?’ kwamen samen tijdens mijn tijd in Brussel. Vermoedelijk omdat ik van dichtbij merkte hoe breekbaar het leven kan zijn, maar ook doordat ik inzag hoe belangrijk juiste keuzes maken is. Een contract tekenen in de Brusselse bedrijfsdiplomatie hoorde daar niet bij.
‘Het maakte een
ongekende drive in mij los’
Vervolgens besloot ik mijn hart te volgen (verhalen vertellen, mijn nieuwsgierigheid volgen, zaken uitpluizen, gevoel van rechtvaardigheid) en voor de journalistiek koos maakte dat een ongekende drive in me los om te slagen, er vol voor te gaan, zonder compromis all out gaan. Verder moet je avontuurlijk ingesteld zijn, volhardend en doortastend zijn en het allerbelangrijkst is mensenkennis, niemand praat met een journalist zonder agenda, dus je moet iemand kunnen lezen.’
Een lastige wereld dus. Heb je wel eens iets naars meegemaakt door iemand met een dubbele agenda?
Guido heeft meteen meerdere verhalen op het puntje van zijn tong, maar noemt één voorbeeld: ‘Ik heb weleens vragen naar een persoon gestuurd, die vragen stonden de volgende dag beantwoord in een andere krant. Dat is zo laag, maar dan weet je meteen wat je aan mensen hebt.’
Allemaal leuk en aardig die eigenschappen, maar hoe kom je zo’n ontdekking als het verhaal over thyrax eigenlijk op het spoor?
Nederlandse topsporters gebruiken het schildklierhormoon thyrax ,
blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur en het Noordhollands Dagblad.
Dit medicijn staat weliswaar niet op de dopinglijst,
maar mag niet worden voorgeschreven zonder medische noodzaak.
Dat gebeurt nu wel.
‘Net voor de Olympische Winterspelen in Pyeongchang waren er al geluiden dat er een schildklierhormoon wordt gebruikt door schaatsers om af te vallen zonder kracht te verliezen. Tijdens de Olympische Spelen kwam ik er achter dat Marco Knippen, journalist van het Noordhollands Dagblad, dit ook meekreeg en toen zijn we samen gaan onderzoeken en met mensen gaan praten. Dan wordt het verhaal een pannetje op het vuur. Die gaat borrelen en dat heeft tijd nodig.
‘’tot die tijd ben je aan het ploeteren
door modder, documenten en files.’’
‘Op dit moment zijn de Spelen geweest en moeten we geduld hebben: sommige bronnen willen wel iets vertellen, maar hebben daar tijd en ruimte voor nodig. Dat is een breekbaar proces. Tot die tijd ben je aan het ploeteren door modder, documenten en files of keer je terug naar andere pannetjes op je vuur. Totdat er weer ergens iets gaat borrelen en een nieuwe vondst of actualiteit zich aandient.’
‘Toen we de brief van de schaatsbond in handen kregen, waar een waarschuwing aan alle schaatsers over thyrax in stond, wisten we dat we genoeg bewijs hadden om te publiceren. Het is een brief naar alle ploegen en schaatsers, ook diegene die op de hoogste podia hebben gestaan. Dan moest het wel een structureel en groot probleem zijn.’ Daarnaast hadden we nog een brief in ons bezit van de Nederlandse Dopingautoriteit die naar WADA is verstuurt, die ook door sportorganisatie NOC*NSF en het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is ondertekend. Hierin wordt verzocht om het schildklierhormoon op de verboden lijst te plaatsen.
Linkje naar de videoreportage
‘Als je namen noemt zonder bewijs
ben je gewoon een roddelkont’
Ik heb in de wandelgangen namen van sporters gehoord. Waarom staan er geen namen van sporters in jullie reportage?
Guido van Gorp reageert adrem en fel: ‘gehoord in de wandelgangen ja, maar heb je er ook bewijs voor? Als je namen noemt zonder bewijs, ben je gewoon een roddelkont.’
Jullie zijn natuurlijk niet de enige journalisten die deze bewijzen (brieven) in handen hebben. Ben je op zo’n moment bang dat een ander eerder met het verhaal naar buiten treden?
‘Als ik iets las over thyrax in die tijd dacht ik: ah shit! Maar als iemand anders publiceert kan het ook een aanvulling zijn op het verhaal. Dan kunnen wij alsnog publiceren met een aanvulling op wat al is gezegd.’
Over concurrentie gesproken, je werkt samen met Marco Knippen van het Noordhollands Dagblad, een ander medium. Is dat niet gek?
‘Nee, Marco is goed ingevoerd in de haarvaten van de sport, ik weer iets beter in de bestuurlijke lagen. Verder werkt hij veel op lokaal niveau en ik op regionaal niveau. We vullen elkaar juist perfect aan. We kunnen beter met twee bedrijven samen publiceren dan elkaar tegenwerken.’
Nu zijn de sporters en artsen opgeroepen om Thyrax niet meer te gebruiken zonder medische noodzaak. Betekent dit dan dat jouw pannetje is uitgekookt?
‘Het is wachten totdat een van de sporters zijn verhaal wil doen. Nu zitten ze nog midden in die wereld en is de drempel erg hoog om er iets over kwijt te doen. Ik heb nog genoeg pannetjes op het vuur staan, en dit verhaal krijgt sowieso nog een verlenging, dat kan twee weken, maanden of zelfs jaren duren. Een onderzoeksjournalist moet geduld hebben.’
UPDATE:
Het heeft twee weken geduurd om het een vervolg te geven.
———————————————————————————————————————–
https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2105970-georganiseerde-misdaad-steeds-vaker-in-matchfixing.html
https://nos.nl/nieuwsuur/video/2235490-wat-doet-het-met-je-hersenen.html
