Het was tekenend voor zijn ambitie. Terwijl zijn medestudenten van de School voor Journalistiek in Utrecht vakantie vierden aan de Costa Brava, liep Jeroen Wetzels in de zomer stage bij de Limburgse omroep TV8. “Dat was super spannend, want daar werd ik de eerste dag meteen met cameraman en microfoon op pad gestuurd, terwijl ik nog nooit een microfoon had vastgehouden.” Dat is precies waarom hij denkt dat beginnen bij een regionale omroep zo leerzaam is voor journalisten. “Daar wordt je op dag één al de straat opgestuurd om interviews te doen. Bij landelijke media zijn de risico’s daar te groot voor.”

Begonnen bij de regionale omroep

Hij kan zich nog goed herinneren dat TV8 een melding ontving over een vermiste jongen op de Brunssummerheide. Later bleek dat om Nicky Verstappen te gaan. “Het was al aan het einde van de middag en alle verslaggevers en “Dit is een primeur!”cameramannen waren op dat moment weg. Ik werd toen samen met een regisseur en een oude camera, die nog snel ergens vandaan werd getoverd, op pad gestuurd. Eenmaal op de Brunssummerheide zijn we een stukje door het bos gelopen en kwamen we uit bij de plek waar de politie aan het zoeken was. Dat was de eerste keer tijdens stage dat ik mijn hart in mijn keel voelde bonzen, want ik realiseerde me: ‘Dit is een primeur!’”

Dit is precies wat Wetzels het mooiste vindt aan zijn baan als verslaggever. “Het is geweldig om als een van de eersten aanwezig te zijn bij een nieuwswaardige gebeurtenis en dit door te mogen vertellen aan miljoenen mensen. Natuurlijk is er veel veranderd sinds de komst van internet, social media en blogs. Tegenwoordig hoeft men niet per se meer naar het journaal te kijken om op de hoogte te blijven van alles wat er gebeurt. Maar journalisten van de mainstream media zijn nog wel steeds de belangrijkste nieuwsbron.”

Meest memorabele nieuwsgebeurtenis

Als ik hem vraag welke nieuwsgebeurtenis hem het meest is bijgebleven, hoeft hij niet lang na te denken. “Een paar dagen nadat Lance Armstrong had “Gooi die hele uitzending maar om!”toegegeven doping te hebben gebruikt tijdens zijn wielerloopbaan, had ik een afspraak met Danny Nelissen. Ik wilde hem wat vragen stellen over de dopingperikelen in het peloton, maar tot mijn verbazing zei hij in het voorgesprek dat hij het zelf ook had gebruikt. Ik zei: ‘Wat zeg je nou? Ga je dat zo meteen voor de camera ook zeggen?’ En daarop antwoordde hij ja.”

Nelissen was de eerste Nederlandse wielrenner die, na de bekentenis van Armstrong, het gebruik van doping bekende. “Het was aan het einde van de dag, rond half zes ongeveer. De adrenaline pompte door mijn lijf toen ik naar de eindredacteur toeliep en zei: ‘Gooi die hele uitzending maar om!’” Maar met dertien jaar werkervaring bij RTL is dit niet de enige gebeurtenis die Wetzels is bijgebleven. “Deze schiet me nu te binnen, maar er zijn zoveel gebeurtenissen die om welke reden dan ook indruk hebben gemaakt, zoals de aanslag met Koninginnedag of de aardbeving in Nepal.”

Voorkeur voor televisiejournalistiek

Deze gebeurtenissen kun je volgens Wetzels op televisie veel overtuigender overbrengen dan in de krant. “Bij een krant vertel je een verhaal in woorden en goede krantenjournalisten kunnen een boodschap op deze manier heel goed overbrengen. Maar als je een reportage maakt en je wil de mensen thuis laten “Wij bereiken per uitzending gemiddeld 1,3 miljoen mensen”zien wat jij hebt gezien, wordt een verhaal in beeld en geluid wel echt letterlijk de huiskamer ingebracht.

De keuze voor televisiejournalistiek is bij Wetzels in de loop der tijd ontstaan. Zo heeft hij een keer de NOS-redactie bezocht met zijn opleiding. “Die dynamiek die op de redactie heerst, waar de hele dag door deadlines moeten worden gehaald, sprak me ontzettend aan. Daarnaast bereik je met de televisie ontzettend veel mensen. Wij bereiken per uitzending gemiddeld 1,3 miljoen mensen en het NOS-journaal zelfs twee miljoen. Dat zijn wel gigantische aantallen in vergelijking met het bereik van een krant.”

Na een aantal jaar in de Randstad verdween zijn accent

Uit zijn stem is het tegenwoordig niet meer af te leiden, maar Wetzels is toch echt geboren en getogen in Maastricht. Toen hij in Utrecht ging studeren, werd hij daar zoals iedere Limburger weleens met geconfronteerd. “Natuurlijk werd ik weleens uitgelachen om bepaalde woordkeuzes, bijvoorbeeld als ik aan mijn vrienden vroeg of ze meegingen naar de frituur. Dan werd er hard gelachen en “Ik voel me nog echt een Limburger”zeiden ze: ‘Frituur, dat is toch zo’n pan? Je bedoelt zeker de snackbar?’ Tijdens zijn studententijd werd de kenmerkende ‘zachte g’ en de ‘zangerigheid’ waarmee Limburgers spreken vanzelf een stuk minder.

Maar accent of niet, Jeroen is trots op zijn afkomst. Hij voelt zich ook nog echt een Limburger. “Als verslaggever bij de landelijke media hoef je je afkomst echt niet te verloochenen. Maar alles wat afleidt van de boodschap zorgt ervoor dat de boodschap niet aankomt bij kijkers. Wanneer een verslaggever paars haar heeft of rare kleding draagt, wordt daar door kijkers meer aandacht aan besteed dan aan hetgeen hij/zij te vertellen heeft. Hetzelfde geldt voor een accent, want dat kan ook erg afleiden.”

Inmiddels werkt Wetzels al dertien jaar als verslaggever bij RTL. Toch reist hij elk jaar weer in februari af naar zijn geliefde Mestreech om daar carnaval te vieren. “Ik neem daar echt vrij voor en zit me er al weken van tevoren enorm op te verheugen.”