Anouk Onderwater (28) kwam vers van de master Journalistiek en Nieuwe Media in Leiden toen ze na een stage bij tv-programma Opgelicht?! meteen aan de slag kon op de online redactie van omroep AVROTROS. Inmiddels is het bijna zes jaar later en heeft ze daar haar draai in de online en tv-wereld gevonden. Als chef online van Radar geeft ze nu leiding aan een team dat er elke dag voor zorgt dat de website – die geldt als de best bezochte van alle AVROTROS-programma’s – en social mediakanalen van Radar tiptop in orde zijn. Je zou denken dat je een leidinggevende rol al lang moet ambiëren als je die op je achtentwintigste al vervuld, maar Onderwater rolde er zo in. ‘Als iemand het me maanden van tevoren had gevraagd was ik waarschijnlijk op geweest van de spanning, maar omdat het zo snel ging is het alleen maar heel leuk en leerzaam geweest’.
Het verhaal van Onderwater is niet het klassieke verhaal wat je misschien zou verwachten bij een journalist. Geen lang gekoesterde dromen, harde doelen en alles laten vallen voor die éne stage of functie. “Ik heb nooit echt het idee gehad van ‘ik wil bij de krant of redacteur worden op die redactie’. Het nieuws verslaan voor de krant of het journaal is dus ook nooit mijn ambitie geweest. Ik wist het allemaal niet zo goed. Ik vond het belangrijk dat ik iets ging doen wat ik leuk vond en waar ik goed in wilde worden. Verder zou ik het wel zien,” vertelt Onderwater. “Misschien is dat niet de goede insteek, want het kan heel laks overkomen. Maar ik wist het gewoon echt niet. Al heb ik wel altijd gezegd dat ik bij de televisie wilde werken. Ik zag altijd zo’n ideaalbeeld voor me waarin je dan achter de schermen met een keycord rondliep. Op een of andere manier had ik dat altijd in mijn hoofd.”
“Dat je altijd alles moet controleren. Niet maar één belletje om te checken of iets klopt, maar ook wederhoor toepassen. Daarnaast merk ik ook wel dat ik wantrouwig ben geworden in het lezen van dingen. Dat is niet altijd fijn, maar wel heel handig. Kleine dingetjes die me nooit opvielen, bijvoorbeeld ook in persconferenties, heb ik nu meteen door. Wat dat betreft heb ik veel meer inzicht gekregen in hoe belangrijke instituten ook een soort van ‘trucjes’ uithalen.”
“In mijn eerste stageweek bij Opgelicht?! kregen we mailtjes binnen over valse facturen bij Menzis. Omdat het er meer dan tien waren geloofde ik dat het waar was en daarom maakte ik een artikel om mensen te waarschuwen. Even later kreeg ik een boos belletje van Menzis omdat zij allemaal klanten hadden die niet meer wilden betalen omdat ze over spookfacturen hadden gehoord. Toen werd ik dus wel echt even met m’n neus op de feiten gedrukt. Nu weet ik dat tien mailtjes echt niets zijn en je altijd moet checken bij het bedrijf of iets echt klopt of niet.”
“Bedenk waar jij blij van wordt. Word je blij van elke dag naar een andere plek gaan, of blijf je liever op kantoor? Je moet gewoon heel erg ontdekken welke onderdelen jij in je werkdag wil hebben en er zo een passend plaatje van maken. Als je er uit bent is het goed om te gaan praten met mensen die dat al doen, om zo te weten te komen hoe zij daar zijn gekomen. Het is misschien niet makkelijk om dit allemaal uit te zoeken, maar ik ben groot voorstander van gewoon kijken wat je leuk vindt. Je werkt zoveel uren dat een baan wel gewoon leuk moet zijn. Je moet misschien wel ergens doorheen, maar het leven is echt tekort om jarenlang te ploeteren voor iets waarvan je het uiteindelijk niet leuk vindt.
Daarnaast is de journalistiek zo’n veranderende wereld, dat het op het moment dat je een halfjaar iets anders gaat ontdekken en er toch achter komt dat dat het niet is, je waarschijnlijk toch wel weer iets anders kunt doen. Het is niet dat je een dierenarts bent en maar voor één vak geleerd hebt. In de mediawereld gaat het veel makkelijker en juist omdat je zo snel kunt switchen moet je lekker gaan ontdekken, je hoeft het allemaal nog niet te weten.”
“Wat ik leuk vind is dat er altijd iets gebeurt. Ik kan op een ochtend gaan bedenken wat ik ga doen en de helft van de tijd komt er zoveel tussendoor dat ik er niet aan toe kom. De snelheid vind ik ook leuk. In andere bedrijven gaat het vaak veel trager, moet je dagen wachten tot er iets besloten wordt. In de mediawereld gaat dat veel sneller en dat heeft iets magisch.
Maar dat onverwachte heeft ook wel een nadeel. Ik heb vaak dat ik doordeweeks mijn laptop afsluit en later toch nog een berichtje krijg dat er iets gewijzigd moet worden op de website. Dan zit ik in de kroeg na twee wijn toch nog met m’n laptop op schoot veranderingen door te voeren. Het stopt nooit, dat is soms lastig.”