portfolio | David Bierman
The best never rest
 

The best never rest. Mijn herinnering aan toen ik dit kleine zinnetje voor het eerst ergens zag, is vaag. Ik leefde pas een jaar of negen en mijn Engelse woordenschat was praktisch nonexistent. Wat ik nog wel weet, is dat ik het credo toen ergens op een foto in een oud familiealbum tegen ben gekomen. Volgens mij had iemand een trui of een shirt aan waar het op stond, maar het kan ook zijn dat mijn hersenen dat hebben verzonnen in de loop van tijd. Dat doet ons geheugen soms bij herinneringen, dingen verdraaien en erbij verzinnen, naarmate we ouder worden.

Ik wil die foto nog steeds een keer opnieuw bekijken, maar niemand heeft enig idee waar het album is. Het is goed mogelijk dat het ergens in een hoekje van mijn opa’s zolder ligt, bedolven onder de enorme verzameling aan stipboeken, tijdschriften en postzegelalbums die hij bezit. Maar voor hetzelfde geld is het ergens verloren gegaan in zijn oude huis, waar hij ooit samen met mijn oma woonde. Hij heeft daar namelijk veel weggegooid toen zij hem verliet voor een relatief jonge Spanjaard. Alles wat hem aan haar herinnerde, belandde in het vuur. Hij wilde haar gezicht nergens meer zien, haar stem nergens meer horen, de leegte die zij achterliet niet meer voelen. Soms zijn herinneringen te pijnlijk en wensen we dat we konden leven zonder ze, een wijsheid die mijn opa op elke verjaardag weer herhaalt.

Maar mijn herinnering aan het fotoalbum is allesbehalve pijnlijk. The best never rest, door mijn moeder toen voor mij vertaald naar ‘de sterkste mensen rusten niet voordat ze hebben bereikt wat ze willen’, is altijd in mijn hoofd blijven hangen. Ik heb er mijn persoonlijke motto van gemaakt, wat ook doorschijnt in de manier waarop ik journalistiek bedrijf. Ik doe op het moment de master Journalistiek en Nieuwe Media aan de Leidse universiteit met een duidelijk doel: ik hoop de kunst van het maken van journalistieke producten, dit natuurlijk in de breedste zin, voor een jeugdig publiek te perfectioneren. Ik schrijf graag, maar wat mij echt intrigeert, is het bedenken van verhalen en het maken van vormen om deze zo leuk mogelijk in te presenteren.

Wat voor verhalen, dat maakt me niet uit. Als ik mijn creativiteit er maar in kwijt kan, is het goed. Neem bijvoorbeeld het verhaal hierboven. Misschien zag je het wel aankomen, of juist helemaal niet, maar het is 99 procent complete onzin die ik net in een halfuurtje heb bedacht en opgeschreven. Er is geen familiealbum en m’n opa en oma zijn al bijna zestig jaar gelukkig getrouwd. The best never rest komt van een personage van een van mijn favoriete series en staat zeker niet op een oude trui van een of ander familielid.

Toch zit in die zin de ene procent van het verhaal die wel klopt: ik put inspiratie uit die vier woorden. Ik weet dat, om goed te worden in het journalistieke veld waarin ik terecht wil komen, ik hard moet werken. Dus dat is wat ik probeer te doen. Mijn skills zijn nog niet perfect, maar ik kom er wel zolang ik vertrouwen in mezelf houd en doorga. Ik stop niet voordat ik alles kan in de journalistiek wat ik wil kunnen: dat is nu mijn doel. The best never rest.

Ik op een normale dag.

 

mijn producties
 
Profielfoto David
contact met David