Die Friese quote staat op een tegeltje dat ik op mijn achtste van mijn moeder kreeg. Ik had destijds een maandelijks krantje opgericht, dat ik samen met wat basisschoolvrienden schreef voor mijn klasgenoten. Op een ochtend kwamen mijn vrienden naar me toe om te zeggen dat ze wilden stoppen met de krant en ‘ontslag namen’. Het was jammer, maar ik begreep ook wel dat ze liever met lego wilden spelen dan stukjes wilden tikken. Helaas bleek dat net iets anders te liggen. Een uur nadat ik een eenmanskrant was geworden, tijdens de gymles, hoorde ik dat ze toch meer journalistieke ambities hadden dan ik dacht. Mijn ‘vrienden’ hadden namelijk besloten wel verder te willen met een nieuwe krant, maar dan wel eentje zonder mij. Kinderen zijn soms best gemeen. Ik voelde me enorm verraden en boos, maar besloot ook niet bij de pakken neer te gaan zitten. Ik zette mijn krantje in mijn eentje nog twee jaar door. Van hun krant is er nooit een editie uitgekomen (de verleiding van de lego was denk ik toch net te groot).
“Leuke anekdote, Haye. Maar wat wil je er nou eigenlijk mee zeggen?” Twee dingen. Allereerst dat de journalistieke ambitie er klaarblijkelijk al vroeg bij mij in zat (nogmaals, ik was acht). Daarnaast dat je wel kan zeggen dat je iets gaat doen, maar dat vervolgens ook echt doen pas iets is. Sizzen is neat, mar dwaen is in ding. Want dat is media ook. Het is dingen doen, dingen maken. En ik houd van media. In iedere vorm, of het nou geschreven of opgenomen is. Ik ben op zoek naar verhalen en wil deze graag zo mooi mogelijk (na) vertellen. Hiervoor probeer ik alle facetten, van het schrijven en produceren tot het filmen en monteren, zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren. Ik werk hard om sterke producten neer te zetten, waar ik 100% achter sta. Daarnaast ben ik nieuwsgierig, en wil ik zo veel mogelijk over de wereld te weten komen.