Tijdens mijn afstudeerstage voor mijn eerste studie in Bangkok viel ineens het kwartje: ik moet journalist worden. Het schrijven van vele blogs, reisartikelen en ervaringen voor dit stagebedrijf maakte ineens alles duidelijk. Ik heb bovendien altijd al een neusje gehad voor onze Nederlandse taal.
Zo maakte ik mijn eerste studie af, nam een bijbaantje bij de lokale krant in Voorburg en schreef me in voor de pre-master journalistiek in Leiden. Ik merkte toch al snel dat deze wetenschappelijke vorm van onderwijs niet helemaal was wat ik had verwacht. Ik ben misschien wel meer een hbo’er, goed in de praktijk. Laat mij maar doen.
En daarom regelde ik dat ik een extra lange stage kon lopen tijdens de zomervakantie. Bij de redactie van televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde heb ik mijn passie helemaal gevonden. Onderzoeken, mensen bellen, op pad gaan om misstanden aan de kaak te stellen, draaidagen plannen en uitvoeren. Deze mix van werkzaamheden was voor mij een verademing.
De televisiemakerij gaat het worden. Met deze beslissing treed ik buiten de gebaande paden van deze opleiding. Want de meeste ex-studenten van deze opleiding belanden in de schrijvende journalistiek. En ik sluit deze optie ook absoluut niet uit, maar in een Elsevier, NRC of Volkskrant zal je mijn naam niet zien staan. Noem het niet ambitieus, maar ik volg mijn geluk.
