Op plekken komen waar ik normaal nooit zou komen. Mensen spreken die ik anders nooit zou spreken. Dat is wat mij het meest aanspreekt binnen het vak journalistiek. De verhalen van mensen; hun pijn, blijdschap, verdriet, trots, ongeloof en geloof hebben mij vanaf kinds af aan al in hun greep.
Ik vind documentaires één van de puurste vormen van journalistiek.Wat mij altijd heeft getrokken is het feit dat documentaires niet altijd een simpel antwoord geven. Er is ruimte voor interpretatie. Ik zou zelf graag verhalen willen maken die niet altijd in de mainstream passen, die misschien ongemakkelijk zijn of die vragen oproepen over wat we denken te weten als mensen.
Ik hoop later mee te mogen werken aan het vertellen van verhalen die ertoe doen. Of dat nu voor een documentaire, televisie of krant is, dat maakt niet uit. Als ik maar op plekken kom en mensen spreek waarvan ik achteraf denk: wat mooi dat ik dit mag doen.