In kinderboekjes van vriendjes en vriendinnetjes stonden in mijn kindertijd altijd meer dan vier beroepen. Tekenaar, schrijver en ‘iets met dieren’ kwamen het vaakst voor. Daarna werd het langzamerhand wat duidelijker: in de zesde klas wist ik dat ik bij een master journalistiek terecht wilde komen. Wat ik in de drie jaar daarvoor moest doen wist ik nog niet.
Het werd psychologie. In mijn tweede jaar plakte ik daar Nederlands aan vast, en mijn derde jaar begon ik aan de kunstacademie (ik had ontdekt dat je meerdere bacheloropleidingen gratis tegelijkertijd kon volgen, dus ‘waarom niet’ had ook mijn quote kunnen zijn). Wat me het meest aanspreekt aan dit vak is het kunnen werken met taal, het vinden van een ritme in een tekst vind ik oneindig leuk. Ook vind ik het geweldig om verhalen van mensen te horen, foto’s en illustraties te maken en dat je je als journalist telkens weer kan onderdompelen in iets nieuws. Gelukkig ben ik er nog steeds zeker van dat ik journalist wil worden, en anders klinkt ‘iets met dieren’ ook nog steeds heel erg leuk.