Zolang ik me kan herinneren, kan ik slecht tegen onbegrip en onrecht. Ik kon er als kind al met mijn hoofd niet bij dat sommige mensen zichzelf soms beter dan een ander konden voelen. Dat mensen niet naar elkaar konden of wilden luisteren. En bovenal dat mensen niet geïnteresseerd waren in elkaars verhalen. Vandaag de dag lijkt dit allemaal alleen maar erger te worden. Door sociale media raakt iedereen steeds meer in zijn eigen bubbel, verspreiden mensen eenvoudiger haat dan ooit en wordt de kloof tussen groepen in de samenleving enkel groter. Gefrustreerd kijk ik toe hoe elke dag het onbegrip in de wereld groeit en hoe mensen elkaar uit het oog dreigen te verliezen.
Om met dit gevoel om te gaan, heb ik altijd geprobeerd om me in de verhalen van verschillende soorten mensen te verdiepen. Ik zoek naar uiteenlopende perspectieven en probeer deze bij elkaar te brengen. In mijn ogen heeft ieder mens namelijk iets bijzonders. Iedereen kan een verhaal met zich meedragen waar je op voorhand geen weet van hebt. Ook je opa, buurvrouw of collega. Ik probeer dus altijd met een open houding bij iedereen verhalen te ontfutselen en deze verhalen met anderen te delen. Ik wil zorgen voor verbinding in de samenleving door het onbegrip bij mensen te verkleinen en mensen zich bewust te maken van het verhaal van ‘de ander’. De journalistiek stelt mij in staat om dit grootschalig te doen.
Met deze visie ben ik dan ook aan de master Journalistiek en Nieuwe Media in Leiden begonnen. Door deze master wilde ik het gereedschap vergaren om niet alleen beter gesprekken met mensen te kunnen voeren, maar ook op papier deze verhalen mooi en duidelijk te kunnen vertellen. Ik hoop dus uiteindelijk als journalist de verhalen van ieder mens met de wereld te kunnen delen. Want zoals ik net al zei schuilt achter iedereen een uniek verhaal. Op een leuke en positieve manier wil ik deze verhalen aan het licht te brengen, zodat ook in moeilijke tijden mensen zich met elkaar verbonden kunnen voelen. Hopelijk zorgen mijn stukken er uiteindelijk voor dat we elkaar beetje bij beetje beter leren begrijpen. Dat we weer beseffen hoe mooi en divers mensen kunnen zijn. En dat we leren om te luisteren naar elkaar en naar elkaars bijzondere verhaal. Want is het niet fijn als we in een wereld zouden leven waarin iedereen elkaar tolereert en oog heeft voor elkaar?