‘Waarom?’, ‘Ja, maar hoezo dan?’, ‘Oké, en… omdat?’ Als kleine jongen haalde ik vaak het bloed onder de nagels van mijn ouders vandaan met mijn vragen in het kwadraat. Vooral ‘s avonds tijdens het eten vond ik niks leuker dan ze te sarren met mijn oefenloze ‘geja-maar’ en irritante vragen naar hoe het dan precies zat. Continu op zoek naar nieuwe ingangen en bevredigende antwoorden, tot mijn moeder het op een goed moment zat was en me sommeerde in stilte mijn bord leeg te eten. Waar het vragenvuur van vroeger vooral gericht was op prikkelen, ontregelen en uit de tent lokken, kwam ik er later achter dat het een voorbode was voor wat ik wilde worden. Een journalist die tot het gaatje gaat.
De lessen Nederlands op de middelbare school gaven de daadwerkelijke doorslag om te kiezen voor een carrière in de journalistiek. Tijdens deze lessen werd de schrijver in me wakker en kwam ik erachter dat je met woorden de wereld kan veranderen en er soms zelfs tegenaan kunt schoppen. Ik ondervond dat je met slim schrijven, met weloverwogen argumenten en met een beheerste toon meer bereikt dan simpelweg het opzetten een grote mond.
Na het afronden van de Bachelor Nederlandse Taal en Communicatie en een studieloos jaartje, deels gevuld met een stage bij de De Vooravond (BNNVARA), was de keuze snel gemaakt: een Master Journalistiek. Als journalist wil ik later verschil maken en het venster van de maatschappij zijn. Maar een journalist is meer dan alleen doorgeefluik of spiegel van de samenleving. Een journalist is ook een mens binnen de samenleving en journalistiek is nooit volledig ongekleurd. Het is de kunst om zowel de wereld van de journalist als dat van de mens te vertalen naar naar andermans wereld. Precies die kunst wil ik me eigen maken.
