Het duurde even voordat ik besefte dat journalistiek wellicht iets voor mij was. Maar toen ontdekte ik dat je in dit vak eigenlijk continu naar mensen mag luisteren en hun verhalen mag vertellen. Plots was het een ontzettend logische weg om in te slaan.
Verhalen vertellen is namelijk iets wat ik altijd al gedaan heb. Al toen ik klein was, vulde ik allerlei schriften met de avonturen van mijn personages, soms te bizar voor woorden. Het was dus voor niemand (inclusief mijzelf) een verrassing toen ik Engelse Taal en Cultuur ging studeren.
Tijdens deze studie verdiepte ik mij in Engelse literatuur en worstelde ik met taalkundige analyses. Hoewel ik dat onwijs leuk vond (en nog steeds vind), wilde ik ook eens wat anders. Toen ik in mijn laatste jaar tijd over had, besloot ik nog een jaar een minor Journalistiek te volgen. Dat was een enorme eye-opener: in plaats van boeken en artikelen te lezen, mocht ik in plots verhalen maken en die in allerlei vormen gieten. Op deze manier kon ik zelf kiezen welke verhalen ik vertelde en nog creatief bezig zijn ook.
Maar journalistiek is er niet alleen voor de lol. Journalistiek is er om nieuwe ideeën te laten zien aan mensen, de andere kant van een onderwerp te belichten, en belangrijke verhalen door te geven. Zulke complexe verhalen zijn er te over. Sterker nog: ik geloof dat ieder mens bijzondere verhalen heeft om te vertellen. Ze hebben hier alleen niet altijd de tijd of het platform voor. Daarom wil ik heel graag een rol spelen in het vertellen van deze verhalen.
Tijdens deze master wil ik verder ontdekken welke onderwerpen en mediums mij het meest aanspreken. Tegelijkertijd wil ik zoveel mogelijk openstaan voor allerlei journalistieke uitdagingen in welke vorm dan ook en hoop ik altijd te blijven leren.