Eigenlijk was niemand uit mijn omgeving verbaasd, toen ik ze het nieuws bracht dat ik journalistiek wilde studeren. Niet dat ik vroeger nou zo’n scholier was die de kinderkrant verslond. Nee, ik was eerder zo’n scholier die op de gang stond vanwege een brutale mond. Een eigenschap die in andere contexten gelukkig beter van pas komen. Samen met mijn liefde voor schrijven, irritante nieuwsgierigheid en sterke rechtvaardigheidsgevoel, kwam de studiekeuze journalistiek daarom ook niet uit de lucht vallen.
Onrecht aankaarten, minderheden een podium bieden en anderen inspireren met verhalen is mijn journalistieke missie. Ik geloof dat dit vak dat teweeg kan brengen. Al is het verschil maar klein.
Ik kan niet wachten politici en grote bedrijven aan de kaak te stellen en verslag te doen over thema’s als het klimaat, feminisme en discriminatie. En hoe deze ambitie zich precies zal vertalen naar de praktijk? Dat kan je denk ik beter aan mijn omgeving vragen.
