Journalisten vertellen weleens dat de journalistiek geen vetpot is. Geld is voor mij niet van het grootste belang. De ervaringen en herinneringen zijn dat wel.
Van huis uit ben ik historicus. Maar tijdens de bachelor raakte ik steeds meer overtuigd dat ik journalist wilde worden. Na een stage en betaalde baan bij de lokale omroep zou ik graag aan de slag willen bij een landelijk medium. Als eerste op de redactie zelf om de fijne kneepjes van het vak leren. Daarna zou ik stapsgewijs op pad willen gaan.
Mijn belangstelling is breed: van politiek tot rechtspraak en van economie tot binnenland. Maar mijn specialisaties zijn sport en buitenland. Tijdens de Olympische Spelen of de Tour de France ben ik niet van de televisie weg te slaan. Conflicten in bepaalde landen volg ik met argusogen. Zal China ooit Taiwan binnenvallen? En zal het conflict tussen de Israëliërs en de Palestijnen voor mijn dood zijn opgelost?
Mijn ambitie is om verslaggever te worden. Op zoek gaan naar het nieuws. Op plekken komen waar je normaal gesproken nooit komt. Met mensen praten die je anders nooit zou ontmoeten. Of bij gebeurtenissen zijn die je anders nooit zou bijwonen.
De beloning is misschien beperkt, de herinnering onbetaalbaar.