Er gaat niets boven het gevoel dat ik krijg als ik mensen spreek over iets wat hen aan het hart gaat. Of het nu een wethouder betreft, een gefrustreerde burger of een gedreven begeleider bij een dagbesteding, er gebeurt iets magisch als mensen bezieling in hun verhaal stoppen. Een journalistiek item gaat ervan leven, droge woorden in zwart op wit krijgen plots de kracht om diep te raken.
Ik begon toen ik achttien was als verslaggever bij een lokale omroep, RTV Stichtse Vecht. Ik had nooit eerder een professionele camera vast gehad en stond de eerste keren met knikkende knietjes op locatie. Ik had eindeloos veel gedachten. Hoe maak ik een gestroomlijnd verhaal van alles wat ik zie gebeuren? Sta ik anderen in de weg? Hoe begin ik een gesprek met deze potentiële bron? Ik voelde me een stoorfactor, een opdringerige camera met een mens erachter die andermans goede vrede kwam verstoren.
Een tijd later deed ik voor een verslag een interview met een theaterregisseur over de maatschappelijke thema’s die ten grondslag lagen aan zijn voorstellingen. Dat was de eerste keer dat ik iemand sprak die diepgewortelde, integere passie voelde voor de onderwerpen die ik aanhaalde. Het interview was daardoor niet per se makkelijker – Ik moest goed luisteren en vragen formuleren die ik niet vooraf had bedacht – Maar ik kwam tot een diepgang die ik bij mijn vorige items nooit had gehad. Dat bracht mij tot een nieuw inzicht over mijn rol als journalist: Ik ben geen stoorzender. Ik wil een spreekbuis zijn voor alle mensen die iets te vertellen hebben.
Ik wil een stukje van de verschillende realiteiten die we als mensen ervaren vangen in woord en beeld. Die realiteit kan negatief of positief zijn; Zo is het leven. Het is mijn taak om de juiste vragen te stellen en daarbij informatie te verzamelen om menselijke ervaringen in een brede, maatschappelijk relevante context te plaatsen. Journalistiek kan over heel veel dingen gaan, maar in mijn ogen gaat journalistiek bijna altijd in essentie over mensen. Mensen die genot, pijn, verlangen en frustratie ervaren, en daardoor in hun gedrag gedreven worden. Dat wil ik laten doorschemeren in mijn productieproces evenals mijn output.
